Ludzi na roboty odsyłano do Sejmu, do budynku...

Ludzi na roboty odsyłano do Sejmu, do budynku Uniwersytetu, do majątku „Palenty” pod Warszawą, na „Dynasy” i w różne inne miejsca. Żydzi musieli tam nieludzko harować bez jedzenia pod ciosami batów. Potem wracali do domów posiniaczeni, opuchnięci, w pręgach z obitymi płucami, nerkami, połamanymi żebrami i kończynami. Często wracali w samej bieliźnie, gdyż zabrano im ubrania.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)