Leszek Latos spotkał pewnego dnia na ulicy swo...

  • NIE

  • Leszek Latos spotkał pewnego dnia na ulicy swojego kuzyna, Witolda Zejmo, który powiedział mu, że można zarobić pieniądze, denuncjując Żydów ukrywających się po aryjskiej stronie. Poprosił go również, by doniósł mu, gdyby wiedział o takich osobach.
    W lipcu 1941 Latos przyszedł do Stefana Aszera mówiąc, że jest z SS i wie, że jego żona jest Żydówką, w zamian za pieniądze miał to zataić. Aszer pokazał metryki potwierdzające polskie pochodzenie.
    W lipcu 1941 Latos, Kulesza i Dąbrowski zjawili się w domu Artura Zacherta podając się za gestapowców. Wcześniej, dla kurażu, wypili butelkę wódki. Próbowali szantażować Zacherta tym, że wiedzą o żydowskim pochodzeniu jego żony i o tym, że często odwiedza jego dom i że powinien spodziewać się rewizji. Zachert pokazał dokumenty rozwodowe i oświadczył, że cieszyłby się z zatrzymania Marii Zachert, bo stanowczo zabronił jej kontaktu z rodziną.
    Zachert sam zgłosił na policję, że był szantażowany.
    Latos adresy szantażowanych miał zdobyć od swojej przyjaciółki, Lilki Flaksbaum, która również często przebywała poza gettem. O pochodzeniu Marii Zachert mieli dowiedzieć się od znajomej rodziny, Barbary Kominkównej, która nie chciała jednak brać udziału w szantażu.

    Latos został skazany 12.12.1941 na 4 miesiące więzienia, Kulesza, Dąbrowski i Kaźmierczak skazani na 3 miesiące więzienia każdy. W czerwcu 1942 uniewinnieni.

  • 1941-07-01
  • w getcie
  • działania Niemców, działania Polaków, szantaż, szmalcownictwo, życie prywatne/życie codzienne
  • antysemityzm, gestapo/żandarmeria, obcy człowiek, szantażysta/szmalcownik, znajomi

  • Latos podczas przesłuchania usprawiedliwiał swoje zachowanie tym, że “ma dopiero 21 lat i nie mógł się oprzeć podszeptom Żydówki” s. 53

    Wniósł również o uniewinnienie, uzasadniając:

    “Zostałem wychowany przez mojego ojca, byłego żołnierza, w nienawiści do Żydów, zawsze, również przed wojny, byłem skrajnie antysemicki i aktywny. Pozwolę sobie wspomnieć, że na moje działanie wpłynął młodzieńczy entuzjazm, który budziła aryjska ideologia, przede wszystkim studiowanie ustaw norymberskich, oraz Mein Kampf Führera. Czytałem również z największą gorliwością artykuły w niemieckich czasopismach. (...) Moje zachowanie wynikało jedynie z przekonań ideologicznych i poczucia obowiązku jako obywatela Generalnej Guberni. (...) Najlepszym dowodem na wierność ideologii są następujące zdarzenia: 1) doprowadziłem na policję w sierpniu 1941 zatrzymaną w dzielnicy aryjskiej Żydówkę. 2) w tym samym czasie doniosłem komendantowi SS o żydowskiej rodzinie, która przebywała na al. Niepodległości.” s. 75-76