Krystyna Zygler jest świadkiem opowieści Nowic...

Krystyna Zygler jest świadkiem opowieści Nowickiej i Stanisławy o prześladowaniach okolicznych Żydów. Nowicka wspomina ich z żalem, nie może uwierzyć w okrucieństwo Niemców, którzy ścigali Żydów i zamordowali ich w pobliskim lesie. Jednego z nich Nowicka znała, był szewcem. Ukrył się w lesie, nosiła mu żywność. Ale znaleźli go i zabili. Stanisławie nie żal Żydów, uważa, że pod tym względem Hitler jest wielkim człowiekiem; uwolnił od nich Polskę. Stanisława codziennie modli się w intencji Hitlera, chociaż uważa go za antychrysta, w związku z tym, że napadł na Polskę. Krystyna stara się słuchać tych opowieści obojętnie, zachowuje niejako podwójną osobowość. Dla siebie jest nadal Zyglerówną, dla Nowickich – Błaszczykówną. Stara się nie oszaleć. Umawia się z Nowicką, że będzie uczyła czytać i pisać jej siedmioletniego syna, Zygmusia. Chodzi z chłopcem na spacery do lasu, robi zakupy w sklepiku, stara się odetchnąć po okresie, kiedy z rozpaczy planowała samobójstwo.