Istniały dwa pogotowia, jedno mieściło się w b...

Istniały dwa pogotowia, jedno mieściło się w budynku dawnego pogotowia przy ulicy Leszno 58 i było ono placówką prowadzoną z ramienia ogólnej instytucji opieki społecznej. Drugie było niezależne od Rady Żydowskiej, powstałe z inicjatywy Gancwajcha. Pracownicy tego drugiego pogotowia nie pełnili żadnych funkcji, mieli zapewnione tylko bezpieczeństwo za ogromne sumy wpłacane kierownictwu jako haracz. Pogotowie to działało za zgodą gestapo, które również zyskiwało na tym procederze. Mieściło się w dawnej kwaterze „trzynastki” przy ulicy Leszno 13, stąd było nazywane pogotowiem spod trzynastki.

Część V. Likwidacja getta warszawskiego.
Przebieg wielkiej akcji likwidacyjnej w getcie warszawskim w lipcu i sierpniu 1942 roku. Samobójstwo A. Czerniakowa. Relacja uciekiniera z Treblinki. Próby uniknięcia wysiedlenia poprzez uzyskanie zaświadczeń o zatrudnieniu.
Autor był lekarzem, uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r.,
następnie do maja 1940 r. przebywał w Pińsku, skąd przedostał się do Warszawy. W getcie był kierownikiem sierocińca przy ul. Wolność. 7 sierpnia 1942 r. (pod jego nieobecność) Niemcy wywieźli dzieci i personel sierocińca). Następnego dnia autor wydostał się na tzw. aryjską stronę. Ukrywając się spisywał wspomnienia (pozostawił plan dzieła w 6 częściach). W 1943 r. zgłosił się do Hotelu Polskiego, został wywieziony do Bergen-Belsen, zginął w Auschwitz. Pamiętnik dostarczyła do Żydowskiej Komisji Historycznej siostra autora.
Maszynopis, s. 1-4, 1-36, format: 290 x 210 mm, jęz. polski
Odpis: maszynopis, s. 1-36