Hanna Datyner wyszła z getta z placówką w luty...

Hanna Datyner wyszła z getta z placówką w lutym 1943 r. Schroniła się w mieszkaniu Tytusa Przybyszewskiego, przyjaciela jej męża. Była wtedy jedną ukrywającą się tam osobą. Wkrótce napisała do męża, Juliana Datynera (Daszewskiego), że męczy ją samotność, a że w getcie było wtedy spokojnie, postanowiła wrócić. List przeniósł Stanisław Zawodziński, elektryk pracujący na terenie getta, przyjaciel Juliana. Wjechała do getta z wozami z żywnością dla szopu Schulza. Jednakże w końcu marca sytuacja znów stała się napięta. Julian zorganizował żonie wyjście w eskorcie przekupionego żandarma. Żandarm odprowadził ją na ul. Grzybowską i porzucił, nie chcąc widzieć, dokąd idzie. Hanna wróciła do Tytusa Przybyszewskiego. Wkrótce dołączył do niej także Julian (wyjechał z getta na wozie z żywnością).

Relacja dotyczy głównie pobytu Juliana Datynera-Daszewskiego na Pawiaku i przygotowań 10 więźniów do spektakularnej ucieczki. Fakty te zostały opisane w książkach:
Leon Wanat, „Za murami Pawiaka” Warszawa 1960.
Marek Turkow, „Di finstere nacht in Pawiak“, Buenos Aires 1948.