Halina Aszkenazy dociera do schroniska dla bez...

Halina Aszkenazy dociera do schroniska dla bezdomnych kobiet. W biurze przyjmuje ją urzędniczka, Jarzębowska. Halina płaci 20 groszy, dostaje numer wstępu na salę noclegową. Jarzębowska ostrzega ją, żeby pilnowała swoich rzeczy. Na Sali nie ma wolnej pryczy, Halina siedzi skulona na kawałku wolnej pryczy, na której kładzie się inna kobieta. Wszystkie kobiety wokół są brudne, cuchnące, okryte łachmanami. Popijają denaturat, krzyczą, opowiadają o swoich przeżyciach na ulicy. Na ogół to złodziejki, żebraczki i prostytutki. Halina zasypia skulona, boi się wszy. W nocy jakaś kobieta próbuje jej ściągnąć z nóg drewniaki. Rano Halina idzie do siostry Marii, pielęgniarki, znajomej Heni. Maria pracuje w szpitaliku. Maria przedstawia Halinę Jarzębowskiej, urzędniczce, która wie, że Halina jest Żydówką. Daje jej list polecający do szwalni, znajdującej się w sąsiedztwie. Halina ma tam dostawać obiad i wynagrodzenie za pracę.