Getto zostaje zamkniete. Odtąd nie wolno wchod...

Getto zostaje zamkniete. Odtąd nie wolno wchodzić ani wychodzić bez specjalnych przepustek. Większość z 500 tysięcy mieszkańców getta jest biedna. Wiele ludzi straciło swój dobytek. Na ulicach jest mnóstwo żebraków i zaniedbanych dzieci błagających o kawałek chleba. Ludzi umierają z głodu. Niektórzy mdleją na ulicy i już nie wstają. Panuje epidemia tyfusu. Na co trzecich drzwiach widnieje napis - "Tyfus, wstęp wzbroniony". Co miesiąc umiera około 5 tysięcy ludzi.
Handel ze stroną aryjską kwitnie. Przemycane jest przede wszystkim jedzenie.

Pamiętnik 302/231 w Archiwum ŻIH
Początek okupacji niemieckiej w Warszawie, rozporządzenia antyżydowskie(mąż autorki był więziony za brak żydowskiej opaski). Życie w getcie warszawskim, praca w szopie Schulza. W styczniu 1943 r. autorka opuściła getto, ukrywała się w Konstancinie i Milanówku, była prześladowana przez
szantażystów. Mąż i córka ukrywali się oddzielnie. W lipcu 1943
cała rodzina zgłosiła się do Hotelu Polskiego w Warszawie, po czym zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Opis warunków życia w obozie, ewakuacja obozu w kwietniu 1945 r., wyzwolenie i wyjazd do Paryża.
Autorka pochodziła z rodziny polskich Żydów mieszkających przez pewien czas w Niemczech. Przed wojną studiowała w Paryżu. Po wojnie wyjechałado Izraela.