Edmund Horowitz, który w czasie wojny podawał...

Edmund Horowitz, który w czasie wojny podawał się również za Niemca, przy pomocy znajomego sprzed wojny, Niemca, stworzył fikcyjną niemiecką firmę, produkującą na potrzeby militarne. Firma była ulokowana na 13 piętrze "Drapacza". Zatrudnił sekretarkę i księgowego, a przychodzącą korespondencję pisali sami z żoną. Wynajęte biuro składało się z dwóch pokoi z łazienką. W drugim był prywatny gabinet Edmunda Horowitza, z szafą, w której przez 10 godzin dziennie byli schowani żona z synem. Musieli zachowywać absolutną ciszę. W nocy wychodzili z szafy, ale nadal nie mogli zapalać światła. Po kilku miesiącach Edmund zwolnił pracowników, bo rodzinie brakowało już pieniędzy. Maria i Adam mogli już mniej czasu spędzać w szafie, ale musieli zachowywać stale czujność, bo w każdej chwili ktoś mógł wejść. Aby się wyżywić, wysprzedawali ubrania i kosztowności. Edmund wybierał resztki ze śmietników, gdzie Niemcy wyrzucali obierki z ziemniaków i fusy z kawy. Maria i Adam zaczęli robić papierowe torby na zakupy z torebek i papierowego sznurka, którymi Edmund handlował. Tak dotrwali do powstania warszawskiego. Maria Horowitz była wówczas w bardzo zaawansowanej ciąży.