Do Hotelu Polskiego zgłosili się ci, którzy ni...

Do Hotelu Polskiego zgłosili się ci, którzy nie mieli gdzie się ukryć po aryjskiej stronie; ci, którzy nie chcieli żyć jak psy; ci, którzy woleli zginąć od kuli wroga niż od sztyletu wbitego w plecy przez współobywatela. Gdyby nie było Hotelu, wszyscy oni byliby tak długo szantażowani, aż w końcu zostaliby wydani i zastrzeleni. Żydzi zgłaszali się do Hotelu nie z głupoty czy naiwności, nie dlatego, że wierzyli Niemcom, lecz dlatego, że zwątpili w możliwość uratowania się po aryjskiej stronie.

302/49

Henryk Rudnicki
ur. 1899?

Historia martyrologii i wykończenia getta warszawskiego anno domini 1942

Opis akcji deportacyjnej latem 1942 r., organizacja tzw. szopów, udział Żydowskiej Służby Porządkowej w przeprowadzaniu wysiedleń.
Losy autora: 16 VIII 1942 r. znalazł się z żoną na Umschlagplatzu, udało mu się wydostać, natomiast jego żona została wywieziona do obozu zagłady. Opis obozu zagłady w Treblince.
Selekcja mieszkańców getta w tzw. kotle we wrześniu 1942 roku. Warunki życia w getcie szczątkowym. Powstanie w getcie warszawskim. Obraz powstania w polskiej prasie konspiracyjnej i opinie Polaków o powstaniu. Ujawnienie mordu katyńskiego (autor uważa Katyń za niemiecką prowokację). Położenie Żydów ukrywających się po tzw. aryjskiej stronie. Afera Hotelu Polskiego. Refleksje nad dziejami narodu niemieckiego.

Autor opuścił getto w styczniu 1943 r., pisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Opis obozu zagłady w Treblince (uzupełniony w grudniu 1944 r.) i powstania w getcie nie opierają się na bezpośrednim świadectwie autora. Brak strony zawierającej plan Umschlagplatzu. Pamiętnik został przekazany do Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w 1946 r. przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.