Autor wspomina, że dzwonił po lekarzy dla Adam...

Autor wspomina, że dzwonił po lekarzy dla Adama Czerniakowa. Razem z jego sekretarzem Leonem Tenenbaumem przybyli do gmachu Rady Żydowskiej. Odnaleźli zwłoki Adama Czerniakowa. Według autora, przyczyną zgonu było wypicie trucizny, ze słoika, przez prezesa Rady Żydowskiej. Czerniakow pozostawił po sobie list pożegnalny do żony. Przepraszał w nim za popełniony czyn. Oprócz listu do żony pozostawił list do Rady, którego treści autor nie zna. Prezes pozostawił również kartkę z rozkazami Niemców, na której znajdowały się rozkazy dostarczenia większych kontyngentów ludzi do wywiezienia.

Część V. Likwidacja getta warszawskiego.
Przebieg wielkiej akcji likwidacyjnej w getcie warszawskim w lipcu i sierpniu 1942 roku. Samobójstwo A. Czerniakowa. Relacja uciekiniera z Treblinki. Próby uniknięcia wysiedlenia poprzez uzyskanie zaświadczeń o zatrudnieniu.
Autor był lekarzem, uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r.,
następnie do maja 1940 r. przebywał w Pińsku, skąd przedostał się do Warszawy. W getcie był kierownikiem sierocińca przy ul. Wolność. 7 sierpnia 1942 r. (pod jego nieobecność) Niemcy wywieźli dzieci i personel sierocińca). Następnego dnia autor wydostał się na tzw. aryjską stronę. Ukrywając się spisywał wspomnienia (pozostawił plan dzieła w 6 częściach). W 1943 r. zgłosił się do Hotelu Polskiego, został wywieziony do Bergen-Belsen, zginął w Auschwitz. Pamiętnik dostarczyła do Żydowskiej Komisji Historycznej siostra autora.