Adela Domanus zwróciła się przez starszego pan...

  • NIE

  • Adela Domanus zwróciła się przez starszego pana do ojca Inki – Józefa Sapiro, aby przekazać mu propozycję klasztoru i podjęcie decyzji co do chrztu dziecka. Po jakimś czasie pośrednik przywiózł ustną odpowiedź, że ojciec zgadza się, aby dziecko żyło w tej religii, która ratuje mu życie.

  • 1942-00-00
  • 1942-00-00
  • zima 1942/1943
  • zima 1942/1943
  • w getcie
  • pomoc
  • dzieci, klasztor/kościół

  • Dzieje 5 osób uratowanych przez Adelę Domanus. Historia jednej żydowskiej dziewczynki. Krótki opis pozostałej czwórki uratowanych Żydów. Życie podczas powstania warszawskiego. Wygnanie ludzi z Warszawy do Krakowa. Do całości dołączona była fotografia Inki, list jej ojca do Adeli z 1943 roku, dwa listy Inki z Łodzi z 1945 roku oraz list matki Inki z Bawarii z 1946 roku.
    Brak strony 4.
    Spisano 27 lutego 1965 roku.
    Oryginał, mnp. 13 s., 210 x 295 mm., jęz. polski
    b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego</b>
    ul. Tłomackie 3/5
    00-090 Warszawa
    tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
    <a href="mailto:secretary@jewishinstitute.org.pl">secretary@jewishinstitute.org.pl</a>
    <a href="http://www.jewishinstitute.org.pl">www.jewishinstitute.org.pl</a>

  • 3

  • Powiązani ludzie:

    • Domanus Adela

      Zamieszkała w Warszawie na ul. Polnej 44 m 5, telefon 21-35-87; mąż Henryk, pracownik BGK; pracowała w podziemiu; je...

    • Sapiro Józef

      doktor, znanym i ceniony lekarz; w 1942 roku przebywał w getcie w Kraśniku; przesyłał żonie do Warszawy listy i pien...

    • Sapiro Inka

      W 1942 roku miała niecałe 7 lat, szczupła, niebieskooka, blada, bardzo inteligentna; zimą 1942 roku zamieszkała u Ad...