Adela Domanus czasem, gdy patrzy na fotografię...

  • NIE

  • Adela Domanus czasem, gdy patrzy na fotografię Inki wiszącą nad jej łóżkiem, ze wzruszeniem przypomina sobie jej słodkie słowa, gdy, obejmując ją za szyję, snuła swoje marzenia. Chciała, gdy już będzie duża, kupić Adeli mały domek, w którym mogłaby spokojnie mieszkać na starość.

  • 1946-00-00
  • po wojnie
  • atmosfera

  • Dzieje 5 osób uratowanych przez Adelę Domanus. Historia jednej żydowskiej dziewczynki. Krótki opis pozostałej czwórki uratowanych Żydów. Życie podczas powstania warszawskiego. Wygnanie ludzi z Warszawy do Krakowa. Do całości dołączona była fotografia Inki, list jej ojca do Adeli z 1943 roku, dwa listy Inki z Łodzi z 1945 roku oraz list matki Inki z Bawarii z 1946 roku.
    Brak strony 4.
    Spisano 27 lutego 1965 roku.
    Oryginał, mnp. 13 s., 210 x 295 mm., jęz. polski
    b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego</b>
    ul. Tłomackie 3/5
    00-090 Warszawa
    tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
    <a href=\\\"mailto:secretary@jewishinstitute.org.pl\\\">secretary@jewishinstitute.org.pl</a>
    <a href=\\\"http://www.jewishinstitute.org.pl\\\">www.jewishinstitute.org.pl</a>

  • 10

  • Powiązani ludzie:

    • Domanus Adela

      Zamieszkała w Warszawie na ul. Polnej 44 m 5, telefon 21-35-87; mąż Henryk, pracownik BGK; pracowała w podziemiu; je...

    • Sapiro Inka

      W 1942 roku miała niecałe 7 lat, szczupła, niebieskooka, blada, bardzo inteligentna; zimą 1942 roku zamieszkała u Ad...