Abram Apelkir trafia z Daniłowiczowskiej na Um...

Abram Apelkir trafia z Daniłowiczowskiej na Umschlagplatz. Jest wstrząśnięty widokiem opustoszałego, wymarłego getta. Widzi po drodze Niemców i Ukraińców, znęcających się nad Żydami, wyciąganymi z kryjówek. Znajduje na ulicy węzełek z kawałkami chleba; Żydzi zgromadzeni na Umschlagplatz proponują mu za ten chleb złoto. Abram rozdziela chleb między stojące najbliżej osoby. Ludzie od ośmiu dni czekają na transport. Abram spotyka znajomego żydowskiego policjanta, sąsiada, który znał także jego matkę i siostry. Apelkir pyta go o ich los, policjant widział jego krewnych w drodze na Umschlagplatz. Ze względu na tłum ludzi w każdym pomieszczeniu budynku szpitalnego, Abram nie ma gdzie się położyć w nocy. Następnego dnia włamuje się z przypadkowym znajomym do piwnic, gdzie znajdują zapomniane zapasy warzyw, buraki, marchew, cebulę. Rozdzielają warzywa przez okienko piwniczne. Jakiś czas później Abram gotuje buraki z kaszą, którą znalazł w zawiniątku na ulicy; za garnek służy mu stara puszka po konserwach. Dzień później Niemcy odkrywają u kogoś warzywne zapasy, każą się ich pozbyć; wszyscy wyrzucają warzywa z kieszeni i węzełków. Abrama woła ukraiński strażnik, pyta, czy chciałby wydostać się z Umschlagplatz, wyprowadza go za ogrodzenie i żąda pieniędzy. Abram nic już nie ma. Ukrainiec sprawdza dokładnie każdą część odzieży Abrama, każe mu zdjąć buty. Bijąc go kolbą karabinu zagania go z powrotem na plac.

Książka pisana między 1952 a 1954 rokiem. Dokumentuje życie w warszawskim getcie od momentu jego powstania aż po ostatnie dni.
Jak wyglądało życie w getcie? Jakie organizacje działały, jak pomagały lub powinny były pomóc mieszkańcom getta? Jak to się stało, że tak wielu przetrwało żyjąc w tak strasznej izolacji? Michel Mazor szczegółowo opisuje zniknięcia getta z powierzchni ziemi.
Książka jest studium życia politycznego i socjalnego w warszawskim getcie.