Imię: Irena Nazwisko: Łukasiewicz-Piszczek

Dom zasymilowany. Ukończyła gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie. Po utworzeniu getta przenieśli się na Zamenhofa. W 1941 r. dostała się na kurs medycyny utworzony przez prof. Hirszfelda. Pracowała w ośrodku zdrowia. Po zmniejszeniu getta zaczęła pracę w fabryce szyjącej mundury dla wojska, której właścicielem był Kurt Relich. Ojciec i brat zostali wywiezieni do obozu w Lublinie. W 1942 r. dostała dokumenty aryjskie od byłej dyrektorki gimnazjum im. Królowej Jadwigi, Marty Frankowskiej. Wyszła z getta i zaczęła pracę w sklepie *Społem* na Muranowskiej róg Sierakowskiej, który prowadziła matka jej koleżanki. Kiedy z getta wyszła jej matka, kupiły częściowo zrujnowane mieszkanie na Muranowskiej 14. Do tego mieszkania Frankowska przyprowadzała tam różnych Żydów, którzy wyszli z getta. Irena zaczęła działać w konspiracji. Jej sąsiadami była rodzina dra Grodzkiego. Pani Grodzka wciągnęła Irenę do pomocy w przerzucaniu worków chleba do getta. W kwietniu 1943 r., zgłosił się do niej pan Bachran (?) z informacją, że jej kuzyn i jego córka są w obozie w Trawnikach. Prosił ją, żeby pojechała z opłaconym policjantem do Trawnik i nawiązała kontakt z nimi. Pojechała, policjant uciekł, a ją złapali strażnicy. Siedziała kilka godzin i uciekła. Udało jej się wrócić do Warszawy. Zaczęła pracę w bibliotece prywatnej u barona Warszcza przy Muranowskiej 12. Miała jeszcze dokumenty z, nieistniejącej już, fabryki Kurta Relicha i na tej podstawie wchodziła do getta i nosiła żywność rodzinie. Powstanie zastało ją w getcie, ale udało jej się wyjść. Do powstania warszawskiego pracowała w bibliotece Warszcza. Po wybuchu powstania, ktoś z osób wchodzących na teren dawnego getta, powiedział, że jest tam obóz dla więźniów. Irena poszła z kilkoma osobami z organizacji do getta. Okazało się, że są to mężczyźni, Żydzi węgierscy i włoscy, w pasiakach. Udało im się wyprowadzić około 8 Węgrów, Włosi nie chcieli wyjść. Pod koniec powstania została wysiedlona ze wszystkimi lokatorami. Mężczyzn rozstrzelali Niemcy. Potem pracowała z matka jako grabarz na cmentarzu prawosławnym. Potem uciekły z matka i trafiły do Ożarowa do majątku pani Korniłowiczowej. Po wyzwoleniu wyjechały z matką do Łodzi. Po wojnie została powołana do wojska, ukończyła medycynę.