Imię: Jerzy Nazwisko: Żagiel

Student Politechniki. Jego rodzice mieli sklep, w czasie getta mieścił się na Elektoralnej. Latem 1941 r. ożenił się z Eugenią Sztarksztejn. Ślub odbył się w Synagodze Nożyków, ślubu udzielił rabin prof. Majer Samuel Bałaban. Zamieszkali z rodzicami żony, na Orlej, a później przenieśli się na Elektoralną, do mieszkania jego rodziców. Pracował w pracowni Mejera Sztarksztejna, wujka swojej żony, uczył się fachu kuśnierskiego. Rodzice kupili mu maszynę kuśnierską. Dzięki temu dostał pracę w szopie Schultza, na Nowolipiu. Przeniósł się z żoną do budynku pracowników. Przeszli pomyślnie wiele selekcji, ale robiło się coraz niebezpieczniej. Wiosną 1943 r. postanowili uciec z Nowolipia. Przeszli z żoną do mieszkania, gdzie już byli jego rodzice, na Świętojerską 34. Lokatorzy robili w piwnicach zapasy sucharów i świec. Kiedy zaczęło się powstanie w getcie, zeszli do przygotowanego bunkra. Młodzi ludzie pełnili nocami warty na zewnątrz wypatrując Niemców. Podczas jednej z takich wart, Jerzy został ranny w udo. Po trzech tygodniach bunkier został odkryty przez Niemców. Zabrano wszystkich do wagonów i wywieziono do Majdanka. W obozie kontaktował się przez druty, z żoną przebywającą w obozie w części kobiecej. Nie przeżył obozu.