Imię: Zofia Nazwisko: Weiser

Zofia Weiser pochodzi z zamożnej zasymilowanej rodziny, jej ojciec, Henryk Pilichowski, jest prezesem Związku Kupców i Przemysłowców; ma dwie starsze siostry, Janinę i Wandę. Po wybuchu wojny Pilichowscy przenoszą się do Warszawy, są w getcie. Jesienią 1942 uciekają na aryjską stronę, uzyskują akty chrztu w parafii św. Zbawiciela. Mieszkają w Henrykowie, na powierzchni, dzięki pomocy znajomego volksdeutscha dostają zatrudnienie; Zofia zostaje umieszczona jako pomoc domowa u Kosińskich w Bukowie, którzy traktują ją życzliwie. Wspólnie z Kosińską pomaga grupce polskich więźniów, przetrzymywanych w pobliskim obozie dla radzieckich jeńców wojennych. W 1944 Zofia wraca do Henrykowa, mieszka z rodziną, pracuje w kasie kolejowej. W jej otoczeniu znajduje się konfident; uprzedzona o tym Zofia przenosi się do Nowego Miasta nad Pilicą, gdzie pomaga w gospodarstwie proboszczowi. Po pewnym czasie przenosi się do Mariówki Opoczyńskiej, gdzie odbywa nowicjat w klasztorze. Po wejściu Rosjan do Warszawy siostra sprowadza Zofię do Henrykowa. Po wojnie pracuje w Międzylesiu na Dolnym Śląsku, kończy edukację szkolną w Poznaniu, studiuje psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1952 jej ojciec umiera na gruźlicę. W 1957 Zofia wyjeżdża z mężem, Arturem Weiserem, do Francji, a stamtąd do Izraela. Ma córkę, Magdę. Także obie jej siostry i matka mieszkają w Izraelu.