Imię: Ignacy Nazwisko: Wachnik

Syn Bere i Chai z domu Hurwic. We wrześniu 1939 r., nie godząc się z założeniem opaski, opuścił Łódź, wyjechał do Warszawy, ale wrócił po kapitulacji. Nie chciał w dalszym ciągu założyć opaski, ukrywał się w różnych miejscach przy pomocy Ryszarda Rafalaka. W końcu 1940 r. wyjechał, wraz z Stanisławem Natorffem, ponownie do Warszawy. Nie miał żadnych dokumentów. Zatrzymał się u p. Natorffa. Zaczęli razem prowadzić spółkę włókienniczą na I piętrze Marszałkowskiej 137. Przyjechała z Łodzi żona z dzieckiem, zamieszkali na Elektoralnej u dra Blatta. Kiedy zaczęto tworzyć getto, przeniósł się na Saską Kępę, na Walecznych 38, po sąsiedzku z Natorffem. Żona z dzieckiem zamieszkała na Leszno 73, w getcie. Kiedy zaczął się tyfus w getcie, wywiózł żoną do getta w Otwocku. Kiedy zaczęła sie likwidacja getta otwockiego, przywiózł żonę znów do Warszawy. Córkę oddał pod opiekę sióstr Niepokalanek w e Wrzosowie. Handlował tekstyliami i odwiedzał żonę w getcie. Po zamknięciu getta, razem z Natorfem zlikwidowali spółkę tekstylną. Wynajęli pokój w "drapaczu" na Świętokrzyskiej 23 i zaczęli szmuglować sznurowadła z getta, z fabryki Brauna i Rowińskiego. Później rozstał się z Natorfem, i założył nową spółkę włókienniczą na Chmielnej 47a, z Józefem Gruszką. W tym okresie miał wpadkę, podejrzewano, że jest Żydem. Skończył więc pracę z Gruszką i ponownie połączył się z Natorffem, który miał sklep na Twardej 38. Sprzedawali wyroby bakelitowe i rozprowadzali je na całą Generalną Gubernię. Prowadzili tę działalność do wybuchu powstania warszawskiego. W czasie powstania został wywieziony z żoną do Pruszkowa. Uciekł z obozu w nocy. Żona wyszła z opaską Czerwonego Krzyża. Ukryli się w opuszczonym mieszkaniu dzielnicy Żbików w Pruszkowie. Po wojnie w Łodzi, zajął poniemieckie mieszkanie na ul. Andrzeja 24/12. W mieszkaniu znalazł dokumenty i zdjęcia dotyczące getta łódzkiego. Przekazał je 08.06.1946 r. do Żydowskiej Komisji Historycznej.