Imię: Israel Nazwisko: Sztern

Jeden z największych żydowskich poetów. Jego cykl wierszy pt. ,,Pieśni szpitalne" powstały po pierwszej wojnie światowej wsławiły go w całym świecie. Był zatwardziałym chasydem. Był i pisał w getcie w-skim, gdzie rozwinął szeroką działalność społeczno-literacką. Około paschy 1942r. umierał z głodu. Mieszkał wtedy w suterynie , na rogu Smoczej i Pawiej. Zaopiekowali się nim przyjaciele. Zamieszkał w kancelarii punktu dla uchodźców, który mieścił się na ul. Leszno 14. Dawano mu tam lekarstwa i wzmocnione witaminy. Pod koniec czerwca mógł już wychodzić na ulicę. Gdy rozpoczęła się pierwsza akcja likwidacyjna, Szterna przydzielono do szopu Hofmana. Przez pewien okres widziano Szterna codziennie wśród robotników, którzy przechodzili na aryjską stronę. Sztern mał już wtedy przeszło 50 lat. Między 13 i 16 września został wypędzony na Umszlagplac, a stamtąd do Treblinki.

Był bardzo religijny. Przez jakiś czas jadał w stołówce Leszno 40. Auerbach zapewniła go ,że w jedzeniu nie ma niczego niekoszernego. Potem,gdy zaczęto gotować tam tłuste zupy dla rekonwalescentów ( styczeń 1942)j, mimo głodu, przestał przychodzić.