Imię: Mojżesz Nazwisko: Salamon

Lekarz bakteriolog. Studia ukończył w 1912 r. w Charkowie. Żonaty z Rozą z d. Salamon, mieli jedną córkę Klarę. Mojżesz, który popierał edukację kobiet, stale zachęcał ją do nauki. Rodzinie przed wojną dobrze się powodziło. Dom nie był religijny. Do synagogi chodzili w największe święta. Gdy wybuchła wojna, chcieli przedostać się do Wilna. Klara z matką jako pierwsze wyjechały do Białegostoku, w październiku 1939. Po kilku miesiącach dołączył do nich Mojżesz. W maju 1940 przy próbie przejścia granicy litewskiej zostali złapani przez Rosjan, Mojżesz trafił do więzienia w Baranowiczach, Klarę i matkę zwolniono, zamieszkały w Słonimiu. Po wybuchu wojny rosyjsko-niemieckiej Mojżesz Salamon został zwolniony, i wszyscy troje wrócili do getta warszawskiego. Mojżesz prowadził praktykę lekarską, nie głodowali. W czasie wysiedlenia pracował w szopie Schulza jako lekarz, załatwił też papiery dla żony i córki. Po wielkiej akcji postanowili wyjść z getta. Przez Polaka, który pracował w szopie Schulza, Roza załatwiła miejsce u jego ciotek w Konstancinie. Wyszły z getta, były tam kilka miesięcy. W styczniu 1943 dołączył do nich Mojżesz Salamon. Zdecydowali się wyjechać z Hotelu Polskiego, ale stać ich było tylko na najtańsze papiery, palestyńskie, więc takie kupili. W czerwcu 1943 r. wywieziono ich do Bergen Belsen. Roza rozchorowała się i umarła w obozie, Mojżesz i Klara przeżyli. Po wojnie wyjechali do Palestyny. Mojżesz po kilku latach dołączył do córki, która była już w USA.