Imię: nieznane Nazwisko: Rychter

Żona Dawida Rychtera, dziennikarza, redaktora "Bialstoker Sztern". Mąż wyjechał po wybuchu wojny do Białegostoku, zaczął starać się o dokumenty dla rodziny. Dotarł do niego tylko syn Heniek. Ona została z córką Hanką w Warszawie. Głodowały, wyprzedawały swoje rzeczy. Zachorowała i nie nie było już mowy o wyjeździe .W getcie mieszkały na Dzielnej. Po rozpoczęciu akcji wysiedleńczej latem 1942 r., postanowiła wyjść z córką z getta. Najpierw wysłała swoją czternastoletnią córkę, która dotarła do Częstochowy. Sama wyszła z getta później i w Częstochowie spotkała córkę i syna, który w międzyczasie wrócił z Białegostoku. Razem znaleźli się w getcie. Syn pracował na placówce poza gettem. We wrześniu 1943 r., syn który podsłuchał wiadomość o likwidacji getta, zabrał ze sobą do pracy ja i Hankę. Pracownicy utworzyli tam prowizoryczny bunkier. Zostały na placówce, zaczęły pracować w domach niemieckich. Na terenie placówki przeżyły wiele selekcji, a kiedy zostały złapane udało im się uciec do tzw. małego getta. W styczniu 1943 r., podczas akcji, bunkier odkryli żydowscy policjanci i zabrali wszystkich. Jeden z policjantów, znajomy, pozwolił im wrócić do bunkra. Syn uciekł do partyzantki w lasach kieleckich i zginął po miesiącu. Była świadkiem jego aresztowania, bo przyjechał do Częstochowy z jakąś misją i wyznaczył jej czas i miejsce spotkania. Hanka zaczęła pracę w fabryce Hasag, nadal mieszkała z matką w małym getcie. W sierpniu 1943 r. pracownicy fabryki zostali, bez uprzedzenia, skoszarowani na terenie fabryki. Ona została w getcie, ale udało się jej dostać do grupy idącej na nocną zmianę w fabryce i dołączyła do Hanki. Zaczęła się ostateczna likwidacja getta. W fabryce było wielkie zróżnicowanie pod względem zasobności pracowników. Razem z córką głodowały. Obsługa niemiecka i polska traktowała więźniów bardzo źle. Zarządzali "karną" pracę po godzinach za urojone przewinienia. Pod koniec 1944 r. sytuacja więźniów się pogorszyła. Na początku stycznia 1945 r. zaczęły się wysyłki ludzi w transportach, nawet kiedy Rosjanie już byli w mieście. Uniknęły wywózki dzięki rozpoczęciu bombardowań przez rosyjskie samoloty. Wyszły z obozu, poszły do miasta. W kwietniu 1945 r. Hanka poszła w Częstochowie do szkoły, do IV klasy gimnazjalnej, zdała małą mature w trybie przyspieszonym. Ona zaczęła chorować i zmarła w kwietniu 1946 r.