Imię: Irena Nazwisko: Popławska

15 listopada 1940 r. zamieszkała w getcie ze swoją 7-letnią córką Zosią. Przez pewien czas wychodziła z getta i nocowała z córką poza nim, w różnych miejscach. W czerwcu 1941 r., kiedy już był głód w getcie, nie miała już się do kogo zwrócić o pomoc. Przypomniała sobie o znajomej, Andzie Goljan z Wroniej 82. Anda przyjęła ją z dzieckiem na dłużej. Odwiedzał ją tam jej brat i często nocował. Latem 1942 r., kiedy w getcie zaczęła się akcja wysiedleńcza, Anda Golian wysłała Zosię do swojej rodziny na 4 tygodnie. W tym samym czasie Anda przyjęła pod swój dach dwie Żydówki, matkę z córką, o semickim wyglądzie przyprowadzone przez zakonnice ze zgromadzenia Magdalenek. Ktoś z administracji domu zagroził jej donosem, jeśli nie pozbędzie się Żydówek. Wszystkie podopieczne musiały się wyprowadzić. Po dwóch tygodniach Maria i Zosia wróciły na Wronią. Tym razem Anda zabroniła Marii wychodzić z domu. W listopadzie 1942 r. zakonnice znów przyprowadziły do niej Żydówkę, teściową docenta Politechniki. Przeniosła Marię z Zosią do kuchni. Zimą 1942-43 r. Maria wychodziła wieczorami, żeby zarobić na życie. Sprzątała i prała u sąsiadów. Znów ktoś uprzedził o planowanym donosie. Teściowa musiała się wyprowadzić, ale Anda zatrzymała Marię i Zosię. W wielką sobotę 1943 r., kiedy zaczęło się powstanie w getcie, ktoś zauważył Marię. Dozorca przyszedł do niej prosząc, żeby się wyprowadziła, bo jemu, jego rodzinie i Andzie grozi niebezpieczeństwo, tym bardziej, że nie miała aryjskich dokumentów.
Dalsze losy Marii i Zofii nie są opisane w tej relacji.