Imię: Willi Nazwisko: nieznane

Przed wojną był prawnikiem w Berlinie i aktywnym członkiem socjaldemokracji. Został aresztowany za te działalność w 1933 r. W ciągu 10-ciu lat był w różnych obozach koncentracyjnych. W końcu trafił do Warszawy, do obozu na Gęsiej. Prowadził dokumentację obozowego szpitala. Oskarżony przez gestapo o najcięższe przestępstwa polityczne nie miał nadziei na przeżycie. Uważał, że kiedy będzie zbliżał się koniec wojny, Niemcy go zabiją. Miał w Berlinie żonę i dwoje dzieci. Rodzina go się wyrzekła. Razem z innymi więźniami z Gęsiej był przyprowadzany do łaźni na Pawiaku. Zaprzyjaźnił się z sześcioma żydowskimi pracownikami łaźni. Planował ucieczkę z obozu, osiedlenie się po wojnie w Ameryce Południowej i opisanie wszystkiego co widział i przeżył w czasie wojny. Opowiadał posługaczom łaźni o swoich planach: ucieczce, chęci przejścia po wojnie, razem z innymi niemieckimi więźniami politycznymi, w pasiakach przez Warszawę, żeby wszyscy widzieli, że nie należą do prześladowców, że byli ofiarami. Snuł plany ucieczki razem z Żydami z łaźni. Raz w tygodniu wszyscy więźniowie z obozu koncentracyjnego z Gęsiej przychodzili do łaźni. Setka ludzi w pasiakach przechodziło tam i z powrotem przez bramę. W czasie kąpieli jednej grupy, pracownicy łaźni mogli ubrać się w ich pasiaki, następnie wyjść razem z Willim i inną grupą więźniów za bramę. Podczas przejścia przez teren getta mogli przeskoczyć przez mury i ukryć się w Warszawie. Willi nie miał innego ubrania niż pasiak. Więźniowie z łaźni załatwili mu cywilne ubranie wierzchnie na pobyt po stronie aryjskiej. Czas naglił, był koniec listopada 1943 r. Jednak po pewnym czasie Willi przestał pojawiać się w łaźni. Obsługa była bardzo zawiedziona, ich plany ucieczki były związane z nim. Okazało się, że Willi został grubą rybą w obozie na Gęsiej, dostał przepustkę. Mógł każdego dnia wychodzić na teren Warszawy. Mógł teraz dowolnie wybrać termin ucieczki. Już nie potrzebował Żydów z łaźni. Zaczął też torturować dawnych współwięźniów z Gęsiej, a Żydzi byli jego pierwszym celem. Zachorował na tyfus, trafił do szpitala na Pawiaku. Odwiedzał go tam Strumbannfuhrer gestapo. Do obozu na Gęsią wrócił kilka dni przed powstaniem warszawskim w 1944 r. Po wybuchu powstania został przez Niemców, razem z innymi pomocnikami Niemców, umundurowany jak SS. Brał udział w obronie obozu przed polskimi powstańcami. Zginął.