Imię: Salomea Nazwisko: nieznane; I voto Wulkan

Jej rodzice, Olga i Emanuel Stillerowie mieli duży majątek w Ostrowie w pow. Nowy Targ. Ojciec miał rozległe lasy, z których eksportował drzewo do Niemiec. Miała trzy siostry i trzech braci. W okolicy mieszkało sporo starych, żydowskich rodzin. W sobotę mężczyźni przychodzili do majątku na modlitwę. Na piętrze domu mieściła się szafka z Torą i tam odbywały się modły. Wyszła za mąż za Józefa Wulkana, który administrował majątkiem. Urodziła córkę Janinę, a dziewięć lat później syna Marcela. W 1922 r. rodzice sprzedali majątek i przeprowadzili się do Nowego Targu, ona z mężem i dziećmi też. W 1930 r. zmarł na zawał mąż. Córka ukończyła prawo na UJ, wyszła za mąż i zamieszkała z mężem w Zakopanem. Salomea powtórnie wyszła za mąż i zamieszkała w Krakowie. W sierpniu 1939 r. dzieci wyjechały do Lwowa. Kiedy utworzono getto krakowskie, zamieszkała w nim. Wiosną 1942 r. córka, która już była w Warszawie, wyciągnęła ją i męża z getta. Przyjechali do Warszawy. Zamieszkali na Natolińskiej. Po kilku miesiącach zostali aresztowani przez Gestapo. Zrozpaczona córka poszła na Gestapo, błagała jakiegoś Niemca o pomoc dla rodziców. Uzyskała tyle, że nie zostali rozstrzelani, ale przewiezieni do getta. Z getta, córka wyciągnęła ich zimą !942 r. przez opłaconego człowieka. Zamieszkali na Filtrowej. Salomea, o dobrym aryjskim wyglądzie, musiała iść do pracy. Zaczęła pracę kucharki w jakimś domu. Było jej ciężko. Mąż wyjechał do Buska, a ona postanowiła pojechać do niego. Latem 1943 r. napisała ostatni list do córki, pisząc, że prawdopodobnie to jej ostatnie chwile.