Imię: Janina Nazwisko: Nowicka-Urbaniak

Mieszkała z rodzicami, Anna i Janem i bratem Włodzimierzem na Langnerowskiej. W 1937 r. ukończyła siódmą klasę prywatnego gimnazjum Anny Jakubowskiej na pl. Trzech Krzyży. Śmierć ojca uniemożliwiła jej dalszą naukę. Zaczęła pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Po wybuchu wojny rodzina musiała się wyprowadzić z mieszkania. Zamieszkali na Miedzianej 38. Janina zaczęła pracę jako bileterka w kinie "Nur fur Deutsche" na Złotej. Tam poznała Henryka Repę (Hernan Fleiszer), biletera. 18 lutego 1943 r. wyszła za niego za mąż. Henryk zamieszkał na Złotej 38 z Janiną, jej matką i bratem. Któregoś dnia został zadenuncjowany na ulicy przez kolegę ze studiów, również Żyda. Anna Nowicka oddała swoją biżuterię na wykupienie zięcia. Henryk wyprowadził się na jakiś czas do Radości. Pod koniec 1943 r., na prośbę męża, pojechała do Lwowa, po resztę rodziny Henryka. Przywiozła do Warszawy Salomeę Fleiszer (Maria Jabłońska), teściową, i jej czteroletnia wnuczkę Anię Fili. Obie początkowo zamieszkały na Złotej, do stycznia 1944 r. Drugi raz pojechała do Lwowa, żeby przywieźć dwie siostry Henryka i szwagra. Cała trójka odmówiła wyjazdu do Warszawy. Przed powstaniem warszawskim Henryk wrócił do Warszawy. Po upadku powstania Janina z mężem trafili do obozu w Pruszkowie. Oboje przeżyli wojnę. Po wojnie Janina, oprócz medalu "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata" dostała honorowe obywatelstwo Izraela.