Imię: Marysia Nazwisko: Nieznane

Marysia była najmłodsza z czwórki rodzeństwa - miała dwie siostry i brata Józefa. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjęła pracę u rodziny Szabasonów. Pomagała w sklepie brata Bolka Szabasona w Al. Jerozolimskich 7, a wieczorami uczyła się. Latem przyjeżdżała na wakacje do Kozienic, skąd pochodziła rodzina Szabasonów. Czuła się u nich jak w domu. Od początku wojny utrzymywała kontakt z rodziną Szabasonów w Kozienicach. Przed likwidacją tamtejszego getta jeździła do Kozienic, dostarczała znajomym Żydom fałszywe dokumenty. i przewoziła ich do Warszawy. Podzielonych na cztery grupy umieściła w różnych miejscach i utrzymywała z nimi kontakt. Po powstaniu warszawskim została z podopiecznymi w bunkrze na Siennej 22. Po wojnie wyjechała do Izraela, tam wyszła za mąż za ocalonego (Szabasona?). Zmarła w 1966 r., została pochowana jako Miriam (Szabason?) na cmentarzu w Holonie.
Bolek Szabason był przyjacielem Henryka Warszauera. W czasie wojny Marysia przechowywała swojego byłego pracodawcę i jego rodzinę u swojej siostry, która była dozorczynią. Marysia zadzwoniła do Warszauera i prosiła go, żeby przyszedł. Henryk był w szoku, czuł się zagrożony, Bolek przysięgał, że nikomu nie przekaże jego telefonu. Henryk poszedł jednak, na miejscu Marysia tłumaczyła mu, że musi jej dostarczyć trzy kenkarty w ciągu trzech dni. Henryk załatwił więcej dokumentów, zapłacił z własnej kieszeni za wszystkie: każda kenkarta kosztowała go 400 – 500 złotych. Zaniósł je Marysi i zakazał jej dzwonić. Groził jej, że ją zastrzeli albo doniesie na nią działaczom konspiracji. Marysia obiecała, że więcej do niego nie będzie dzwoniła.