Imię: Sura Rywka Nazwisko: Niewiadomska

Mieszkała na Pelcowiźnie z mężem Dawidem z zawodu szewcem i szóstką dzieci (Abram, Jakub, Arie, Hune, Henia i Rózia). W końcu grudnia 1939 r. najstarsi synowie, Abram i Jakub, uciekli do Rosji, wiadomości od nich przestały przychodzić w 1941 r. W lutym 1940 r. zmarł, z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego, siedmioletni syn Hune. W listopadzie 1940 r. Sura z resztą rodziny poszła do getta. Zamieszkali jako sublokatorzy w maleńkiej kuchni. Henia, jako najstarsza teraz w domu, przedostawała się na stronę aryjską do znajomych Polaków na Pelcowiźnie, żeby zdobyć trochę żywności. Rodzina żyła w biedzie. Dostawali obiady z ogólnej kuchni, sami gotowali obierki. Na jesieni 1941 r. kolejno chorowali na tyfus. W lutym 1942 r. mąż zmarł na tyfus. Postanowiła, że musi z córkami wydostać się z getta. Wyszły z getta wiosną 1942 r. Doszły do getta w Jabłonnie. Tam spotkały kuzyna, Lejba, i po kilku dniach razem z nim poszły do Mińska Mazowieckiego, a później do Kałuszyna, gdzie była ich dalsza rodzina. Henia zaczęła paść krowy u jakiegoś gospodarza, za wyżywienie. Sura i młodsza córka Rózia chodziły po wsiach i prosiły o jedzenie. W sierpniu 1942 r. poszła z Rózią do Mińska Mazowieckiego i prawdopodobnie zginęły po drodze lub zostały wywiezione do Treblinki w czasie akcji prowadzonej w tym rejonie.