Imię: Maria Nazwisko: Miron

Rodzice – Icchak Podbór i Szeindla Siemiątek.
Maria Miron i jej mąż, Mieczysław – inżynier chemii, mieszkają przed wojną w Warszawie z dwojgiem dzieci, Danutą i Jerzym. Są zamożni. Po wybuchu wojny uciekają do Międzyrzeca, do krewnych. Wracają do Warszawy, żyją w getcie, utrzymują się z wyprzedawanego majątku. W czasie Wielkiej Akcji załatwiają sobie zatrudnienie w szopach. W sierpniu 1942 wysyłają dzieci na aryjską stronę, niedługo potem sami wychodzą z getta. Początkowo dzieci są pod opieką w okolicy Lublina, później córka ukrywana jest w warszawskim klasztorze szarytek, syn m.in. u rodziny tramwajarza. Maria mieszka w Legionowie, u siostry, która ochrzciła się przed wojną. Mieczysław zmienia kryjówki, oboje napastowani są przez szmalcowników. W 1943 Mieczysław zostaje przypadkowo aresztowany przez Niemców we Włochach, ginie w czasie ucieczki. Maria odbiera córkę z klasztoru, przekazuje ją starszej kobiecie, Volksdeutschce; za opłatą przechowuje Dankę. Przed powstaniem warszawskim Volksdeutschka przenosi się z Danką do Legionowa, Maria wynajmuje im pokój. Jednak Volksdeutschka zaczyna ją szantażować. Maria zabiera Dankę, wyprowadza się od siostry. Po wyzwoleniu odnajduje we Włochach syna, z którym po wojnie emigrują do Izraela. Córka zostaje w Polsce. Większość z ich licznej rodziny ginie w czasie okupacji.