Imię: nieznane (matka) Nazwisko: Matraszek

Pielęgniarka. Mężatka. Matka dwójki dzieci, Danusi (ok. 1936) i Witolda (1944). U niej, na Czapelskiej 40, ukrywała się trzyosobowa rodzina żydowska, o fałszywym nazwisku Stanisław, Bronisława i Oleś Woźniakiewiczowie. Stanisław był chory. Matraszkowa powiedziała sąsiadom, że jej koleżanka szkolna przywiozła chorego męża do Warszawy. Zaczęła szukać lekarza. Udało się jej sprowadzić dra Torunia, który stwierdził zatrucie strychniną i zapowiedział długie leczenie. Opiekę nad chorym musiała przejąć Matraszkowa, bo Bronisława opiekowała się słabym i ciągle płaczącym małym Olesiem. Matraszkowa zdobyła dla nich metryki na nazwisko Woźniakiewicz, zameldowała ich z trudem, za łapówkę. Bronisława miała semicki wygląd, musiała tlenić włosy. Stanisław chorował 2 miesiące, odwiedzał go lekarz. Pewnego dnia przybiegła do niej matka, mieszkająca na parterze, z wiadomością, że Niemcy zaczynają rewizję. Udało jej się umieścić Stanisława i Bronisławę w kryjówce na strychu. Oleś został w mieszkaniu, bardzo głośno krzyczał kiedy weszli Niemcy, co prawdopodobnie skróciło czas rewizji. Lokatorzy uratowali się w kryjówce. Po jakimś czasie przyszli dwaj panowie z teczkami, szantażyści. Woźniakiewicz zapłacił im 5 tys. zł. Jednak lokatorzy, bojąc ponownego najścia musieli się wyprowadzić. Po kolejnych 2 miesiącach, przysłano jej dwie Żydówki, Annę i Wandę, które ukrywały się u niej przez rok. Jedna z nich chorowała na płuca. Wywiozła je na wieś, do swojej rodziny. Przywoziła jej leki, robiła zastrzyki. 28 lipca 1944 r. przywiozła je do Warszawy. Zostali wypędzeni do Pruszkowa w czasie powstania. Szła z ośmioletnia córka i trzymiesięcznym synem na ręku. Została wysłana z dziećmi pod Kraków. Zachorowała na gruźlicę. Zmarła 10.11.1946 r.