Imię: Henoch Rafael Nazwisko: Lisak

Na początku wojny został przewieziony wraz z rodziną z Kalisza do Warszawy, gdzie mieszka u znajomych na ulicy Zamenhofa 22. Po zamknięciu getta wraz z bratem trudni się nielegalnym handlem żywnością, którą przynosi do getta ze strony polskiej. Odbywało się to poprzez prześlizgiwanie się rynsztokie,
pod murem getta. Pewnego razu zostają przyłapani przez niemieckiego tajniak na przenoszeniu żywności. Karą było srogie pobicie i odebranie zdobycznego jedzenia. Zdarzenie to zostało sfotografowane przez Niemców. W czasie pobytu w gettcie czesto przebywa w ciągu dnia w sierocińcu Korczaka, gdzie dzieciom zapewniano posiłki. Nie trwało to długo, bowiem pewnego dnia idąc piwnicami spalonego domu przypadkowo
przedostaje się na "aryjską stronę". Wówczas wyrusza
pieszo do Włodawy, w której spodziewa się odnaleźć ojca. We Włodawie choruje na tyfus, zmuszony zostaje
do leczenia się we własnym zakresie, bowiem jako Żyd nie miał szans na przyjęcie do szpitala. Następnie przebywa w okolicach miejscowości Sławatycze, pracując jako parobek w gospodarstwach rolnych. Tułając się po okolicach i zmieniając miejsca pobytu udaje mu się dotrwać do 1945 roku. Po wojnie pozostaje w Polsce.

Opracowano na podstawie tekstu autorstwa Henocha Rafaela Lisaka; s. 79-83 (w:) Dzieci Holocaustu Mówią..., t. 1