Imię: E. Nazwisko: Lewin

Mężatka. W 1941 r. miała kilkumiesięcznego synka. Mieszkała we Lwowie. We wrześniu 1941 r. do Lwowa wkroczyli Niemcy, zaczęły się represje. W grudniu powstał obóz na ul. Janowskiej. E. pracowała w sortowni ubrań. We wrześniu 1942 r. wszyscy Żydzi zostali przeniesieni do getta. W styczniu 1943 r. została zatrzymana razem z dzieckiem w kolejnej akcji. Po selekcji trafiła do pociągu jadącego w nieznanym kierunku. Razem z wieloma osobami wyskoczyła z synkiem z pociągu podczas długiego postoju w okolicy Żółkwi. W głębokich zaspach nie znalazła syna. Poszła przed siebie. Weszła do getta, przez kilka dni mieszkała u obcych, serdecznych ludzi. Razem z dwiema innymi kobietami, które też straciły dzieci po wyskoczeniu z pociągu, pojechała do Lwowa. Poszła do getta, do brata, który ciągle był chroniony jako pracujący stolarz. E. zaczęła wychodzić z grupa pracujących do "szmaciarni", poza getto, a później zostawała tam na noc. Pewnego dnia spotkała znajomego, Pawełkę, a ten skontaktował ją z członkami PPR. Dostała prawdziwą metrykę. Kilka razy usiłowała wyjechać ze Lwowa, bez powodzenia. Udało się w kwietniu 1943 r., wsiadła do pociągu na małej stacji za Lwowem. Pociąg kończył trasę w Rawie Ruskiej. Pieszo poszła dalej, czasami podwożona na jakimś chłopskim wozie. Dotarła do Warszawy po ośmiu dniach. Kilka nocy spędziła u znajomych w A. Jerozolimskich. Na ulicy spotkała znajomą Żydówkę, która poradziła jej, żeby starała się o pracę służącej, podpowiedziała jak załatwić kenkartę, wskazała adres kobiety na Pańskiej, u której E. mogła nocować. Zaczęła załatwiać sprowadzenie brata z getta lwowskiego. Opłaciła kuriera, ale kiedy ten dotarł do Lwowa, getto było już zlikwidowane. Dostała pracę służącej u samotnego mężczyzny z małym dzieckiem, który nie interesował się referencjami. Zajmowała się dzieckiem z matczyna troską. Po pewnym czasie do mieszkania przyszli szantażyści. Uciekła przed nimi tylnym wyjściem. Zaczęła znów szukać pracy. Tym razem znalazła ją u śpiewaczki antysemitki, która ja wykorzystywała. Później u rodziny w al. Jerozolimskich, która wykorzystywała ją jeszcze bardziej. Następnie u młodej, wykształconej dziewczyny, której wydała sie podejrzana z powodu znajomości literatury. Pewnego dnia E. zobaczyła przed Dworcem Głównym znajomego towarzysza ze Lwowa. Spotkała go po kilku dniach na ulicy i poprosiła o kontakt z partią PPR?). Następnego dnia poszła na umówione spotkanie, jej kontaktem był inny znajomy ze Lwowa.