Imię: Jakób Nazwisko: Lejkin (23)

(1)

Młody prawnik, ambitny, dobrze wychowany i energiczny, lecz nieszanujący swoich kolegów. Ukrywał przed dłużnikami swojego wcześniejszego przełożonego, czym zdobył sobie złą reputację. Dostaje się do S.P i staje się faworytem Ledermana. Dzięki swej pracowitości zwraca uwagę Szeryńskiego. W marcu 1941 dostaje polecenie kierowania akcją dostarczania osób do obozów pracy. Zostaje szefem Departamentu Służby i Szkolenia.

(2)

Zastępca kierownika Działu Organizacyjnego S.P. Przy werbunku do S.P. jego kandydatura była trzykrotnie odrzucana przez komisję (niski wzrost). Wnioskował o ukaranie funkcjonariusza, za to, że ten nie oddał mu należnych honorów.

(3)

[w 1942 lat 35], adwokat, komendant Służby Porządkowej, zastępca Szeryńskiego, w szczególności w czasie wielkiej akcji likwidacyjnej; zastrzelony z wyroku żydowskiej organizacji podziemnej 29.10.1942 przez Eliasza Różańskiego z Haszomer Hacair.

(4)

techniczny kierownik Służby Porządkowej, krzyczał i bił, był idealnym mężem i ojcem, reszta ludzi oprócz rodziny nie obchodziła go - zapłacił za to życiem, został zastrzelony zdaje się w listopadzie 43

(5)

Komendant policji żydowskiej, sprzedawczyk i zdrajca. W 1943 r. zginął w zamachu ŻOB.

(6)

Szef policji - adwokat warzawski; niezwykle energiczny, efektywny; groteskowo mały

(7)

Zastępca Szeryńskiego od grudnia 1940r. Mieszkał przy Chłodnej 10.

(8, 14, 16, 21)

Policjant żydowski

(9)

W 1928 czy 29 roku przyjęty w drodze wyjątku do Szkoły Podchorążych w Jarocinie. Ukończył ją z drugą lokatą. W roku 1940 wchodził w skład referatu służby i wyszkolena. Później objął stanowisko Ledermana jako kierownik referatu służby i wyszkolenia.Redagował rozkazy K.S.P. 22.07.1942 roku kierownik Służb Pożądkowych, pod nieobecność Szerynskiego. Dowodził nimi i stał się bardzo kontrowersyjną postacią w czasie wysiedlenia.Zastrzelony na mocy wyroku sądu podziemnego. Mężczyzna niewielkiego wzrostu.

(10)

Został zabity przez Żydowską partię oporu.

(11)

komendant SP

(12)

Maleńkiego wzrostu, adwokat, którego nieoczekiwanie wyniesiono na stanowisko komendanta SP po aresztowaniu Szeryńskiego; cierpiał na kompleks niższości podczas apelu wyższych od siebie porządkowych bił po twarzy unosząc się na palcach. Był b.energiczny, powiększył stan SP do 1700 osób.

(13)

Obwodowy w Wydz. Organizacyjno - Administracyjnym SP.-lip.41; Obwodowy przy Komisariacie Głównym pol. żyd. (chodzi chyba o tę samą osobę). W transporcie osób zatrzymanych na ulicy znalazł się Żyd, który wylegitymował się odroczeniem chorobowym. Mimo to Lejkin polecił wyznaczyć go do grupy jadącej do obozu pracy. Dopiero przypadkowo bawiący na komisariacie lekarz zwolnił chorego. Porucznik, adwokat. Zastrzelony na ulicy, a uprzedzony o wyroku telefonicznie.

(15)

zastępca komendanta służby porządkowej

(17)

policjant żydowski

(18)

Pełniący obowiązki Szeryńskiego podczas przebywania w areszcie tego ostatniego. Najbardziej znany z działalności oficer SP. Adwokat, sjonista, oficer rezerwy. Cieszył się popularnością. Stracił ją w czasie pierwszej akcji. Pracował brutalnie. Nie płaszczył się przed SS-manami.

(19)

Na czele akcji wysiedleńczej; zastępca kierownika; adwokat; zabity przez ŻOB; w referacie służby wyszkolenia SP; młody - 32-33 lata - temperament, filigranowa postać, uśmiech; Tyszka: w SP

(20)

obecny przy egzekucji

(22)

Komendant policji getta. Adwokat. Wraz z bermanem uczęszczał do polskiego gimnazjum. Ojciec jego był bogatym kupcem / galanteria skórzana/. Skończył polską szkołę wojskową w jarocinie z odznaczeniem. W getcie w-skim, podobnie jak wielu adwokatów został przez Judenrat zatrudniny w policji / na 2000 policjantów w getcie 200 było adwokatami/. ył wyjątkowo brutalny jako policjant. W czasie I akcji dokładnie i energicznie wypełniał rozkazy gestapowców. W październiku , po akcji został na nim wykonany wyrok przez członków ŻOB

(23)

zabity w getcie

(1)

Napoleon Służb Porządkowych w swoich rajtuzach i kanarkowym sweterku.Zwany przez Niemców Napoleonem S.P.

(4)

adwokat, mały ale krępy i silny, drżeli przed nim wszyscy

(10)

to jest ciekawe, że Baskind nie zna nazwy ŻOB. W getcie powszechnie używanno określenia "Partia"

(15)

Autorka pisze o nim "Fejkin"

(19)

inne relacje: Iop2YV033/2010, 101,104, Iop2YV033/1161

(1)

Adler, Stanisław, ,

(2)

Dokumenty z Archiwum Ringelbluma, cz. I

(3)

Książka pisana między 1952 a 1954 rokiem. Dokumentuje życie w warszawskim getcie od momentu jego powstania aż po ostatnie dni.
Jak wyglądało życie w getcie? Jakie organizacje działały, jak pomagały lub powinny były pomóc mieszkańcom getta? Jak to się stało, że tak wielu przetrwało żyjąc w tak strasznej izolacji? Michel Mazor szczegółowo opisuje zniknięcia getta z powierzchni ziemi.
Książka jest studium życia politycznego i socjalnego w warszawskim getcie.

(7)

Berg, Mary, Dziennik z getta warszawskiego

(12)

Bryskier, Henryk; fragmenty relacji drukowane w

(13)

Dokumenty z Archiwum Akt Nowych dotyczące getta warszawskiego

(14)

Winczakiewiczowa, Anna; Przeżyłam

(18)

N, N

(19)

Mirka Piżyc

(20)

Ringelblum, Emanuel, Kronika getta warszawskiego wrzesień 1939 - styczeń 1943

(2) 502, s.18, 56, (3) 171, (4) 60,63,93,151, (5) 137, (6) 115, 152, (7) [s.44,, 138], (8) 233, (9) , str.52, 58, 88 Iop2cz.2 str.17,19-24, 27, (10) 53, 68, (11) 18,26,80, (12) [237], (13) [s., 412-415,, 6,, AAN-27,, s.18,, AAN-28,, s.70], (14) 31, (15) 40, (16) 96,131, (17) ,110, (18) [s., 103,, 151,, 154-155,, 169,, 196,, 204], (20) [336], (21) 191, (22) 281,282, (23) 112