Imię: Jan Nazwisko: Kuciński

doktor; do roku 1942 dr Maurycy Laibach; ukończył gimnazjum niemieckie we Lwowie, gdzie zdał maturę w 1911 roku; do chwili wybuchu wojny z żoną i 3-letnim synkiem Stefanem Aleksandrem mieszkali przy ul. Wareckiej 11 m. 6; pracował jako kierownik działu eksportowego Przędzalni i Tkalni Juty i Lnu „WARTA” przy ul. Mazowieckiej 5; w momencie wybuchu wojny, jako porucznik rezerwy został zmobilizowany do Wilna, skąd w połowie października 1939 roku udało się mu wydostać w Wilna przez Białystok do Warszawy, gdzie zostawił swoją rodzinę; w 1940 roku był poszukiwany przez Gestapo, przez co zmuszony był kilkakrotnie zmieniać mieszkania; do chwili powstania getta, imał się różnych zajęć, by utrzymać się przy życiu i zabezpieczyć swe jedyne dziecko; w getcie zamieszkał początkowo przy ul. Elektoralnej 35; starał się o pracę w Zakładzie Zaopatrywania Dzielnicy Żydowskiej, niestety nie dostał jej i zmuszony był do udzielania lekcji angielskiego, na których nieźle zarabiał; gdy Niemcy wyłączyli z getta nieparzystą część ulicy Elektoralnej. zmuszony był przeprowadzić się do domu pana Hepnera przy ul. Solnej 4 (lub 6), gdzie zamieszkał w przejściowym pokoju u jego siostrzenicy pani Likierowej; w 1942 roku synek Jana Kucińskiego zaczął chorować na płuca., więc wszystkie pieniądze Jan zaczął przeznaczać na dożywianie dziecka, ale mimo to choroba robiła postępy; w getcie Jan z synem przebywali przez większość czasu w towarzystwie rodziny Neumarków; pod koniec lipca 1942 roku żona pana Kazimierza Grosmana zabrała syna Jana Kucińskiego przez Sądy na stronę aryjską – został on ulokowany, dzięki pomocy życzliwych osób, u nauczycielki szkoły podstawowej w Otwocku – pani Marii Gabrylowej, u której przebywał do końca wojny; 2 sierpnia 1942 roku udało mu się wydostać z getta wraz robotnikami pracującymi po stronie aryjskiej; na kilka dni ukrył się u swojej dalszej rodziny przy ul. Puławskiej 1 – u państwa Gocławskich, gdzie ukrywała się już jego siostra z mężem, jednakże ze względu na podejrzenia sąsiadów państwa Gocławskich był zmuszony przenieść się do Elżbiety Zaporoff, mieszkającej przy ul. Fałata 6; następnie od 1 maja 1943 roku do wybuchu powstania warszawskiego zamieszkał u Adeli Roland przy ul. Rakowieckiej 39a m 12 (róg Al. Niepodległości); gdy 9 sierpnia 1944 roku Niemcy wyrzucili wszystkich mieszkańców domu przy ul. Rakowieckiej 39a i kazano im pójść na Zachód Jan zabrał najpotrzebniejsze rzeczy i wraz z Adelą Rolandową ruszyli na tułaczkę - szczegółowy opis tułaczki Jana Kucińskiego znajduje się na stronach 8-10 relacji – pobyt w Komorowie, Krakowie, Wiedniu, Berlinie; w 1945 roku powrócił z Niemiec i odnalazł w Otwocku swojego syna; obecnie zamieszkały w Warszawie, ul. Narbutta 18 m.4; w 1947 roku żona jego powróciła do Polski; po wojnie otrzymał pracę w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego, skąd w 1951 roku przeszedł do Ministerstwa Przemysłu Drobnego i Rzemiosła, potem 1953 roku do Min. Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego, następnie do Min. Przemysłu Spożywczego i Skupu, a od 1957 roku pracuje jako tłumacz w Ośrodku Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej Instytutu Przemysłu Mięsnego przy ul. Rakowieckiej 8; syn jego jest lekarzem, odbywającym studia uzupełniające w Szwajcarii.