Imię: nieznane (Henryk?) Nazwisko: Krupnik

Ślusarz i hydraulik. Więzień Pawiaka na oddz. IV. Pracował jako hydraulik. Naprawiał instalacje wodne, rury, łaźnię, kuchnię i sprzęt do prania. Był bardzo ceniony przez Niemców. Na swojego asystenta wybrał Żyda o nazwisku Dąb. Byli do siebie bardzo podobni, tego samego wzrostu, z zaokrąglonymi plecami. Krupnik znał kanały w Warszawie jak własną kieszeń. Tylko kilku więźniów o tym wiedziało. Na jego wiedzy opierał się plan ucieczki tworzony przez pracowników łaźni na Pawiaku. Uciec miało razem dziesięciu mężczyzn. Krupnik uważał, że grupa jest za duża, zwlekał. Bez niego grupa ucieczkowa była bezradna. Krupnik i jego przyjaciel Dąb mieli swój własny plan. W niedzielę kwietnia 1944 r. zatkali szmatami odpływ toalety w warsztacie. Budynek został zalany. Wezwani, żeby usunąć awarię, nie mogli znaleźć przyczyny. Krupnik stwierdził, że może to być coś w kanale pod ul. Więzienną. Dowódca oddziału strażników, Hanisch nie był specjalistą od instalacji sanitarnych. Kazał im zejść do kanału i naprawić awarię. Pracownicy łaźni widzieli przez okno, idących przez podwórze Krupnika i Dęba w kombinezonach roboczych. Nieśli skrzynkę z narzędziami i lampę naftową. Eskortował ich strażnik Rabke. Weszli do kanału na ul. Więziennej pod pozorem naprawy studni. Rabke stał z karabinem przy wlocie do kanału. Po pół godzinie czekania zaczął ich wołać. Tego dnia uciekli. Niemcy zameldowali w gestapo, że utonęli w kanale.