Imię: Aleksandra Nazwisko: Kotowicz

Córka Estery i Gersona Zybertów. Pochodziła z zamożnej rodziny. Ukończyła medycynę na UW. Wyszła za mąż za Mieczysława Kotowicza, inż. mechanika, po PW. Jej ojciec, działacz Bundu, dziennikarz, korespondent, w 1039 r. wyjechał do Afryki. W grudniu 1939 r. urodziła córkę Joannę. Mieszkali w kamienicy na Elektoralnej, należącej do jej dalszej rodziny. Kamienica znalazła się w obrębie getta. Kupili dokumenty aryjskie. Przed zamknięciem getta, wyszła z niego z mężem i córką. Rozdzielili się. Mąż, szatyn z niebieskim oczami, pojechał do Katowic, gdzie zaczął pracę. Pojechała z córką do Otwocka, do willi rodzinnej, gdzie jeszcze nie było getta. Zaczęła pracować, żeby utrzymać córkę. Kiedy miało zostać zamknięte getto otwockie, uciekła z córka do Warszawy. Ks. Głowacki, z parafii na Chłodnej (?), wypisał metrykę jej córce. Opłacała różne osoby przechowujące córkę. W 1943 r. zabrała córkę ze sobą. Ukrywały się w piwnicy willi niemieckiej w Chylicach. Opiekował się nimi przez kilka miesięcy pan Skaryszewski i jego żona. Spędziły w piwnicy zimę 1943/44 r. Dowiedziała się, że zbliża się front radziecki. Przedostała się z córką poza linię frontu, zatrudniła się w szpitalu polowym. Córka opiekował się jakiś żołnierz. Kiedy front doszedł do Wisły, oddała córkę do domu dziecka w Śródborowie. Po wyzwoleniu Warszawy zaczęła pracę w szpitalu. W 1946 r. zabrała córkę do domu. Jej ojciec zmarł w samolocie, w czasie powrotu do Polski.