Imię: Maria Elżbieta Nazwisko: Kobyłecka

Ojciec, Józef Kobyłecki, Polak, był urzędnikiem w elektrowni. Matka, Żydówka, Felicja nie pracowała. Elżbieta miała młodszego o 4 lata brata Krzysztofa. Przed wojną mieszkali w Buchniku pod Jabłonną. W 1939 r. przenieśli się do Warszawy na Żoliborz. Nie poszła z matką do getta w pierwszym okresie. Doniósł na matkę posterunkowy policji polskiej. Zamieszkała w getcie, z matką i bratem, u pani Brustman. Ojciec, pracownik elektrowni, został szefem polskich pracowników w getcie, miał stałą przepustkę. Codzienne wchodził do getta, przynosił rodzinie jedzenie. We wrześniu 1942 r. ojciec wyniósł z getta uśpionego czteroletniego syna, później wyprowadził ją. Matka wyszła dwa tygodnie później. Zimę spędzili na Pradze, u ciotki ojca. Ojciec przeprowadził ich przez wschodnią granicę. Sam wrócił do Warszawy. Zatrzymali się we wsi Kobylin Kruszewo, u gospodarzy. Matka pracowała w polu, doiła krowy i robiła na drutach. Elżbieta pasała krowy, pilnowała dzieci. Przygotowywała się do komunii. W lipcu 1944 r. wieś została wyzwolona. W maju 1945 r. wróciła z matka i bratem i całym dobytkiem do Warszawy. Matka odnalazła ojca. Zamieszkali na Pradze. Poszła do szkoły. Ukończyła historię sztuki.