Imię: Antoni Grzegorz Nazwisko: Kalbarczyk

7 listopada 1940 r. wziął ślub w kościele Św. Barbary z 44-letnią Żydówką, Henryką Wenia (?), chcąc ochronić ją przed pójściem do getta. Bał się sąsiadów, donosów, tego że mogą po nią przyjść. Pewnego dnia, nocą przyszli szmalcownicy, Henryka cudem zdążyła uciec. Antoniego chcieli zabrać jako zakładnika, ale się wykupił. Kiedy wyszli, tej samej nocy uciekł. Po pewnym czasie wrócił razem z żoną, która zaczęła wyprzedawać swoje rzeczy, m. in. po to, żeby oddać mu pieniądze, które musiał dać szmalcownikom. Administrator budynku zaczął zwracać mu uwagę, że jest podejrzany o przechowywanie Żydówki. Opłacał administratora. Znów ktoś nasłał Niemców, kilka razy, Henryka przeniosła się do getta. Początkowo wracała kilka razy, ale po pewnym czasie, po rozmowie z dozorcą domu, postanowił ukryć się. Antoni znalazł schronienie u pani Józefy Owerkowicz. Nie zarabiał, bał się wychodzić, swoje rzeczy wyprzedawał. Przeżył. O jego zonie ślad zaginął.

Relacja tylko w oryginale, momentami nieczytelna.