Imię: Faja Nazwisko: Jawerbaum

Ojciec handlował skórami futra. Matka była bardzo mądrą i przewidującą osobą. Miała starszą o 9 lat siostrę Idę. Wychowała się w domu religijnym, średnio zamożnym, w samodzielnym niewielkim domku. W czerwcu 1941 r. utworzono getto, przeprowadzili się do mieszkania siostry matki. Dostała się do wywózki i uratowali ją Niemcy. W listopadzie 1942 r. pojechała do Warszawy z 20-letnią siostrą Idą i 16-letnią kuzynką Helą. Przywiozła je na Dworzec Wschodni ciotka ze znajoma Polką. Nikogo nie znały w Warszawie, nie miały gdzie pójść. Zaczęły pytać ludzi gdzie można przenocować, mówiły że są dziećmi z zamojskiego. Zostały skierowane do przychodni przeciwgruźliczej na Brzeskiej gdzie woźną była pani Żabczyńska. Żabczyńska przyjęła je na nocleg, mieszkała na Grochowie, na Rębczyńskiej w jednym pokoju, odstąpiła im swoje łóżko. Następnego dnia przyszła jej kuzynka mieszkająca na tej samej ulicy i rozpoznała w dziewczynach Żydówki. Przyznały się. Żabczyńska powiedziała, że nie może zatrzymać wszystkich trzech. Może zostać tylko Zofia. Wróciła z Helą do Międzyrzeca. Zofia w krótkim czasie znalazła jednak dla nich miejsca, gdzie mogły zamieszkać i wróciły do Warszawy. Zamieszkała w Milanówku u handlarki pieczywem z bazaru na Brzeskiej. Była tam głodna, gospodyni, z córkami, wyjeżdżała na cały dzień do warszawy. Faja siedziała zamknięta i głodna do wieczora. Po jakimś czasie była wsypa u sąsiadów. Faja uciekła, przesiedziała cały dzień w lesie, a później pojechała do Warszawy, do siostry. Zosia/Ida znalazła jej mieszkanie na Bródnowskiej. Później przyjaciel siostry, Józek Filipek załatwił jej pracę u swojej siostry, Zosi Kisiel przy opiece nad dzieckiem. Było jej tam świetnie. Nareszcie była najedzona, dobrze traktowana. Opiekowała się małym Stasiem, gotowała. Kiedy urodziło się drugie dziecko w rodzinie, u brata, Janka Filipka, przeniosła się na Chłodną aby opiekować się tamtym dzieckiem. Na Chłodnej zastało ja powstanie warszawskie. Została wysiedlona razem z Gienia Filipek i dzieckiem wysiedlona, przez Pruszków, do Wrocławia. Tam rozdzieliła się z Gienią, zaczęła pracę jako goniec w niemieckiej firmie. W lipcu 1945 r. wraca do warszawy, odszukuje siostrę. W 1946 r., jako sierota, wyjechała do Anglii, do odnalezionego wujka, Józefa Kolmera.