Imię: Michał Nazwisko: Głowiński

Chodzi na komplety w getcie; najpierw do pani Anny Openhajmowej, później do dwóch nauczycielek, panny Julii i pani Bronisławy Wajnryb. W grupie jest kilkoro dzieci, wszyscy wspominają Emila, chłopca, który jakiś czas wcześniej przestał się uczyć na kompletach: jego matki nie stać już było na opłatę. Nie wrócił, mimo że nauczycielki wielokrotnie proponowały, że będą uczyć Emila bezpłatnie.

Michał Głowiński, pisarz, eseista, filolog, historyk i teoretyk literatury, profesor nauk humanistycznych, członek Polskiej Akademii Nauk. W czasie okupacji był z rodzicami w getcie pruszkowskim, później w warszawskim. Rodzina jest zasymilowana, zamożna; w domu mówi się tylko po polsku. Dziadek Głowińskiego popełnia samobójstwo po rozpoczęciu Wielkiej Akcji. Michał w ostatniej chwili uratował się z rodzicami z Umschlagplatz. 3 stycznia 1943 wychodzą na aryjską stronę. Pomaga im Irena Sendlerowa, którą znają jeszcze z getta: matce Głowińskiego załatwia pracę służącej w Otwocku, Michała umieszcza u zakonnic, w Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny w Turkowicach. Ojciec Głowińskiego ukrywa się w Kielcach, jako Polak. Przetrwali wojnę.