Imię: Blima Nazwisko: Friedman

Córka krawca Szturmana. Miała sześcioro rodzeństwa, z których zmarło czworo. Dom był bardzo religijny, w domu mówiło się po żydowsku. Matka zmarła przy porodzie siódmego dziecka. Ojciec ożenił się po raz drugi z jej młodszą siostrą i urodziło im się dwóch synów. Mieszkali na Wroniej. Blima ukończyła żydowską szkołę powszechną, na Twardej i szkołę manicure. Zaczęła pracować. W 1932 r. wyszła za mąż za Abrama Lejba Milsztajna. Urodziła martwego chłopca, a rok później, w 1934 r., zdrową dziewczynkę, Wandę. Mieszkali w jednopokojowym mieszkaniu na Staszica. W 1939 r. mąż wyszedł na wschód i już nie wrócił, zginął. W getcie zamieszkała z córką na Nowolipkach. Wychodziła z getta z córką na kilka dni, pracowała w swoim zawodzie, za zarobione pieniądze mogła się utrzymać. Do getta przynosiła żywność braciom i macosze. Po aryjskiej stronie nocowała w różnych miejscach, u dozorcy ze Staszica, na schodach, w budzie na cmentarzu. W końcu znalazła mieszkanie na Wroniej u Anny Golian. Pomagała Golianowej, która zarabiała jako praczka. Mieszkała u niej 1,5 roku. Ostatni raz weszła do getta przed pierwszą akcją. W czasie powstania w getcie sąsiedzi zaczęli się bać, musiała się wyprowadzić. Znalazła z córką mieszkanie u jakiejś pani na poddaszu, na Staszica. Zaczęła pracę sprzątaczki w fabryce na Chłodnej. Na Staszica mieszkała do wysiedlenia w czasie powstania warszawskiego. Dotarły do Piastowa, tam się zatrzymały i doczekały wyzwolenia. Córka miała gruźlicę, została wysłana do sanatorium. W 1950 r. wyjechała z córka do Izraela.