Imię: Anna Nazwisko: Forkasiewicz

Urodzona w zamożnej, zasymilowanej rodzinie. Ma starszego brata Mojżesza i młodsza siostrę Esterę. Ojciec, Szyja jest współwłaścicielem 5 cukierni w Warszawie >Cukierni braci Studnia>, fabryki wyrobów cukierniczych, piekarni, a w ostatnich latach przed wojną także fabryki margaryny. Matka, Ewa z domu Wertman, pracowała w jednej z rodzinnych cukierni. Anna chodzi do szkoły powszechnej i gimnazjum na Świętojerską 18, maturę robi w 1936 r. Pracuje u ojca. Cukiernie i piekarnia działają również w getcie. W 41 r. choruje na zapalenie opłucnej, na rekonwalescencje wyjeżdża do babki, matki ojca, na wieś Mroczków k/Skarżyska Kamiennej. Ma już metrykę na nazwisko Anna Wiśniewska, którą załatwił jej Maurycy Herling-Gruziński, brat Gustawa, prawnik i przyjaciel ojca Anny. We wrześniu 1941 r. wraca do getta. Po rozpoczęciu akcji wysiedleńczych, wychodzi z getta podkopem przy cmentarzu żydowskim na Okopowej, pomaga jej znajomy policjant żydowski. Po aryjskiej stronie odbiera ją Józef Forkasiewicz, przedwojenny znajomy, a w przyszłości mąż. Zamieszkuje u niego na Kilińskiego 5. Józef pracuje w urzędzie akcyzowym. Pomagają im Zbigniew Reginiewicz i Michał Wojewódzki, serdeczni przyjaciele Józefa. Pewnego dnia przychodzi polski szmalcownik z niemieckim żołnierzem i żądają okupu. Anna z Józefem oddają im wszystko co mają. Po ja pieniędzy, więc powiedzieli, że przyjdą później. Po jakimś czasie przyszli Niemcy, którym zadenuncjowała Annę sąsiadka Ukrainka. Anna była sama w domu, nie miała pieniędzy, Józef był w pracy, więc Niemcy powiedzieli, że przyjdą później. Anna z Józefem wyprowadzili się. Wynajęli pokój u wspólnika pana Szymańskiego, kawalera. Tam byli tylko kilka dni. Potem Anna jedzie na plebanię do Garbatki koło Radomia, gdzie poleciła ją starsza siostra Józefa. Tam opiekował się nią proboszcz Józef Kuropieska. Mieszkała na plebanii, pracowała w miejscowej fabryce zabawek. Odwiedzał ją Józef Forkasiewicz, mąż. W 1943 r. Anna zachodzi w ciążę. Wyjeżdża do Kobyłki, aby tam urodzić, mieszka z mężem i dzieckiem u pani Stopieńskiej, położnej. Niemcy wysiedlają ich po powstaniu warszawskim do Pruszkowa. Józef, po selekcji, trafia do obozu w Dachau. Anna trafia do Sochaczewa, tam dowiaduje się, że kolega szkolny męża, Jan Podsiadło, skończył własnie seminarium i jest w Mszczonowie. Jedzie tam z synkiem. Zostaje pod serdeczną opieką księdza aż do końca wojny. Po wojnie przyjeżdża do Warszawy. Wraca mąż z obozu, zamieszkują w Kobyłce. W 1958 r wyjeżdżają do Australii.