Imię: Irena Nazwisko: Fiszman

Córka Majera i Nechamy Fiszmanów. Ukończyła gimnazjum i Państwowe Pedagogium; pracowała jako nauczycielka w szkole powszechnej w Lublinie. Po wejściu Niemców do Lublina w 1939 Irena pracuje początkowo jako sprzątaczka, następnie jako tłumaczka w teatrze miejskim. Poznaje życzliwą Niemkę, Ewę Gaebler. Zostaje wywieziona z rodziną do getta na Majdanie, jej rodzice i siostra giną na Majdanku. Podczas kolejnej akcji likwidacyjnej w listopadzie 1942 Irena spodziewa się aresztowania. Żona kierownika technicznego z teatru zabiera ją do swojego mieszkania, charakteryzuje, dzięki czemu Irena może jechać do Warszawy z Kennkartą służącej owej kobiety. Nawiązuje kontakt z Ewą Gaebler, która od pewnego czasu pracuje w Warszawie. Ewa pomaga Irenie dzięki wsparciu znajomego, Leszka. Leszek załatwia Irenie pokój u znajomych i pomaga wyrobić Kennkartę.

12 grudnia 1942 Irena zostaje schwytana w ulicznej łapance i wywieziona na roboty do Berlina. Zostaje osadzona w obozie przejściowym Wilhelmshagen. Pracuje w fabryce cukierków, zamienionej potem na fabrykę broni. Nawiązuje kontakt z inną Żydówką, Marysią G. z Ostrowca. Zaprzyjaźniają się i wyznają sobie swoje pochodzenie. Irena nawiązuje kontakt z matką Ewy Gaebler, u której bywa w domu, poznając antyfaszystowsko nastawionych Niemców z kręgów bohemy artystycznej. Po wyzwoleniu Berlina Wschodniego przez Rosjan Irena z koleżankami rusza piechotą do Polski. Pierwszego wsparcia udziela im Czerwony Krzyż w Poznaniu. Irena jedzie do Lublina, pracuje krótko w kuratorium, przenosi się do Łodzi. Także tam pracuje w kuratorium. W 1946 roku wychodzi za mąż, w 1957 wyjeżdża do Izraela.