Imię: Aleksandra Nazwisko: Dargielowa (2)

  • (1) TAK ,(2) NIE
  • (1, 2) Kobieta
  • (1) Aleksandra , (2) Aleksandra
  • (1) Dargielowa , (2) Dargielowa
  • (1) 1890
  • (1) 1959-04-27
  • (1) Z Warszawy, (2) Brak informacji
    • (1, 2) Polak
    • (1, 2) wyższe
    • (2) w mieszkaniu
  • (1)

    Kierowniczka biura RGO przy Wspólnej 10. Od sierpnia do października 1943 kierowniczka referatu dziecięcego Rady Pomocy Żydom. Dzięki jej staraniom w kilku zakładach RGO i znalazło schronienie około 500 dzieci żydowskich.
    Rozdzielała pieniądze między ukrywających się Żydów.
    W pewnej chwili, gdy sytuacja Adeli Bugajer w miejscu gdzie mieszkała i pracowała jako gosposia był zachwiany, pojechała do Częstochowy do swojego kuzyna księdza i dostała od niego opinię o p. Bugajerowej jako jego parafiance, dzięki czemu ja uratowała.

    (2)

    Przed wojną kierowniczka szkoły na Wrzesińskiej 2 (?). W jej szkole pracowali nauczyciele Żydzi. Kiedy ich usunięto ze szkoły mówiła: *nie martwcie się, póki my będziemy mieć chleb, i wy go mieć będziecie*. W czasie wojny kierowniczka biura RGO na Widok 10, w 9 Komisji Okręgowej Opieki nad Dziećmi. Przyjęła do pracy Natalię Danielowa, Żydówkę która wyszła z getta, nauczycielkę w przedwojennej szkole. Danielowa zamieszkała u niej?. W czerwcu-lipcu 44 zarejestrowała papierosiarzy w RGO jako polskie sieroty, załatwiła im kartki na obiady.

    • (2) powstanie w getcie, w getcie, wysiedlenie
    • (2) powstanie w getcie, powstanie warszawskie, w getcie, wysiedlenie
    • (1, 2) działania Polaków, pomoc
    • (1, 2) Polacy
    • (1) pomoc długotrwała, pomoc lokalowa, pomoc od Żegoty, RGO
    • (2) dzieci, inna pomoc, pomoc długotrwała, RGO
  • (1)

    Przed wojna pracowała jako nauczycielka, współautorka jednego z elementarzy. Podczas II wojny światowej kierowała jednym z warszawskich biur Rady Głównej Opiekuńczej (RGO). 16 czerwca 1943 stanęła na czele Referatu do spraw Opieki nad Dzieckiem, który w strukturach Żegoty miał zapewnić bezpieczeństwo żydowskim dzieciom. Przedstawiła wówczas trzy plany umieszczenia dzieci, były to sierocińce klasztorne i opiekuńcze RGO, domy prywatne o raz stworzenie filii "Naszego Domu". W ciągu miesiąca załatwiła ponad pięćset ulokowań oraz rozpoczęła dwadzieścia dwa kolejne. Przeprowadziła również spis dzieci, których sytuacja była stabilna. Z końcem września wobec braku możliwości pogodzenia pracy w RGO z działalnością w referacie zakończyła pracę i przekazała swoje stanowisko Irenie Sendlerowej. W czerwcu i lipcu 1944 zarejestrowała dzieci handlujące papierosami jako polskie sieroty, dzięki czemu otrzymywały talony na darmowe obiady. Po II wojnie światowej pracowała jako kierownik szkół w Warszawie.

  • (1) 92