Imię: Antonii Nazwisko: Dąbrowski

Współautor relacji 301- 6053. Urodził sie w rodzinie robotniczej, w Warszawie przy ul. Okopowej 30. Po szkole wstąpił do klasowych Zw. Zaw. i Org. Młodzieży T.U.R., w momencie wybuchu wojny był członkiem zarządu Zw. zaw. pracowników użyteczności publicznej. Po powrocie z wojny wrócił do \"tramwajów\', gdzie pracował do powstania. Od 1941 (przez trzy lata) za namową Wandy Piłat, wraz z żoną przygarnął i wychowywał dwójkę żydowskich dzieci - Nelę i Józia. Podczas wakacji w Choszczówce pod Warszawą, znaleźli się wśród osób wygnanych do obozu. przechodzili przez Jabłonną i Łomianki, gdzie ukryli się u kuzynki Dąbrowskeigo i uniknęli obozu. Stamtąd, przez Kampinos i Zaborówkę, doszli do Błonia, gdzie znów uniknęli zatrzymania przez Niemców. Po noclegu u znajomego Zygmunciaka, Dąbrowski zdobył dla rodziny bilety do Bednar - stamtąd poszli do Nieborowa i zamieszkali u kuzynki. Po wycofaniu się Niemców, zgłosił fakt istnienia Neli i Józia Gminie Żydowskiej w Warszawie. wkrótce po dzieci zgosiły się ich matki.

Data 1941 pojawia się w relacji tylko w jego zeznaniach z 1963 roku. W innych dotyczących tego wydarznia jest data 1942.