Imię: Szulim Nazwisko: Cukier

Pochodził z Radzynia Podlaskiego, z bardzo religijnej rodziny. Rodzice mieli kilka krów i zajmowali się wytwarzaniem i sprzedażą masła. Matka bardzo pobożna i apodyktyczna. Ojciec był pięknym mądrym mężczyzną z długą czarną brodą. Oboje zmarli przed wojną. Brat Rubina, Lwa, Mojszego i Mendele. Wysoki, barczysty o ładnej twarzy, spokojny, rzeczowy. Trochę się jąkał. Żonaty z Dorą, córką "przekupki". Miał z żoną dwóch synów, Fryderyka (1926) i Witolda (1928). Witek zmarł w dzieciństwie. Nauczył się fachu hydraulika w firmie swojego brata Rubina. Był jego zastępcą, miał wszelkie pełnomocnictwa. Domagał się udziału w firmie. Pewnego dnia zerwał z bratem i poszedł na swoje. Zaczął podbierać klientów bratu. Kiedy spotykał brata na ulicy, udawał, że się nie znają. Brat się tym nie martwił, bo roboty było dużo. Przed wojną przeprowadzili się z Mylnej do dużego mieszkania na Grzybowskiej. Mieszkanie znalazło się w małym getcie. Musieli je opuścić po likwidacji małego getta. Żona Dora i Fredek zginęli w Treblince. Szulim dotrwał do powstania w getcie i został wywieziony do Majdanka. Miał wrzód na kolanie, nie mógł ustać spokojnie na apelu i został zastrzelony przez esesmana.