Imię: Joanna Nazwisko: Brzezińska

Z jej rodziny pochodził Michał Landy, Żyd, uczestnik protestu w 1861 r. na pl. Krasińskich, który zginął z krzyżem a ręku przyjąwszy go wcześniej z rąk padającego księdza. Jego kuzyn, Stanisław Landy, socjalista, został w 1878 r. zesłany na Sybir, zabrał narzeczoną Feliksę Lewandowską, którą poślubił w Aleksandrówce k/Irkucka, tam przyszedł na świat ich pierworodny syn Aleksander. Aleksander po ukończeniu szkoły wyjechał na studia medyczne do Polski. Ożenił się z Romaną Golde, z zamożnej żydowskiej rodziny, inteligentną i oczytaną kobietą, miała dużą bibliotekę. Urodziła się Joanna, którą ochrzczono w kościele ewangelickim, wyjechała z rodzicami do Moskwy. Dziadek był dyrektorem domu podrzutków. W 1018 r. jego żona Feliksa postanowiła wyjechać do Polski, zabrała wnuki, rozwiodła się z mężem i wyszła za Polaka Kiełbasińskiego. Joanna na studiach lingwistycznych na UW poznała Tadeusza Brzezińskiego, pobrali się w Poznaniu, wzięli ślub cywilny. Jego matka nie była z tego zadowolona. Zamieszkali na Krasińskiego, urodziła się Krystyna (Krzysia), której nigdzie nie zarejestrowali. Ochrzcili ją dopiero w kościele ewangelicko-reformowalnym w 1939 r. Joanna była nauczycielką na kursach dla dorosłych analfabetów. Mieszkała z nimi teściowa, Brzezińska, która wszystkim opowiadała, że jej synowa jest Żydówką. Mąż został przez Niemców wywieziony, w 1940 r., do Oświęcimia po blokadzie osiedla WSM. Udało się go wykupić po 3 miesiącach. Miał raka nerki, zmarł. Po śmierci syna, teściowa się wyprowadziła. Joanna opiekowała się swoją matką, która mieszkała na Smolnej. Pracowała w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlany jako kasjerka. Należała do AK. Poszła do powstania warszawskiego. Po powstaniu wyszła jako ludność cywilna, żeby odszukać córkę.