Imię: Józefa Nazwisko: Antoszewska

Córka Węgra, muzyka, Imre Berty i Żydówki Michaliny z domu Gold. Rodzice byli w separacji, ona została z ojcem. Opiekowali się nią też rodzice matki, Henryka i Adam Gold. Chodziła do szkoły na Królewską. Z dziadkiem, emerytowanym muzykiem operowym, często chodziła do teatru i opery. Dziadek zmarł w 1938 r., babka w 1943 r., w Sandomierzu. Rodzina była zamożna, niereligijna. Została wysiedlona przez Niemców z mieszkania na Matejki, przeprowadzili się z ojcem na Wielką. Kiedy zaczęło się getto, poszła do niego z matką i babką, zamieszkały na Siennej. Ojciec organizował aryjskie dokumenty dla żony. Józefa zamieszkała z nim w Al. Jerozolimskich. Matka mieszkała gdzie indziej, została zadenuncjowana przez swoja szkolną koleżankę i rozstrzelana na terenie getta wiosną 1943 r. Na ojca doniosła sąsiadka, ale nie było konsekwencji. Jednak Józefa wyprowadziła się. Zaczęła pływać statkiem, z koleżanką Krysią Wieczorkiewicz i jej matką, do Sandomierza na szmugiel. Podróż w obie strony trwała tydzień. Spędziła w ten sposób całe lato. Namówiła babcię na wyjazd do Sandomierza. Później pracowała w fabryce lodów i cukierków na Żelaznej. Mieszkała na zmianę u ojca, znajomych na Złotej i u innych na Pięknej. Ojciec grywał na pogrzebach. Oboje doczekali do powstania warszawskiego. Wyszli z Warszawy po kapitulacji. Trafiła, poprzez Pruszków, na roboty do Niemiec. Pracowała pod Berlinem w fabryce części do silników samolotowych. Do Polski wracali kilka miesięcy. Po wojnie ukończyła szkołę sekretarek, wyszła za mąż.