Imię: Rina Nazwisko: Antopolska

Była w getcie z rodzicami. Wiosną 1942 r. zapukała do mieszkania Leokadii Majewskiej, matki trojga dzieci, z prośbą o przechowanie przez kilka godzin, ponieważ do mieszkania, w którym się ukrywała przyszli Niemcy. Leokadia ukryła ją na strychu. Wieczorem powiedziała Leokadii, że jest sierotą i nie ma pieniędzy, prosi o ukrycie jej przez tydzień, do czasu odnalezienia dalszych krewnych. Nie nawiązała z nikim kontaktu, była bardzo wystraszona. Leokadia postanowiła zatrzymać ją u siebie. Dla dzieci Leokadii była panną Terenią. Mieszkała na Lisowskiej do wysiedlenia po powstaniu warszawskim. Leokadia dorabiała do pensji nauczycielskiej. W tym czasie Rina opiekowała się dziećmi i jej 70-letnią schorowaną matką. Niemcy często przyjeżdżali do lokatorów piętro wyżej, oświetlali cały budynek, zabawa trwała do rana, inni lokatorzy musieli trzymać otwarte drzwi, a pod drzwiami stał żołnierz. Rina uciekała wtedy z domu, leżała na polu, często na śniegu przykryta białym prześcieradłem. Czasami na 10 min. przed godziną policyjną wychodziła na krótki spacer z matką Leokadii. Pewnego dnia, podczas ich spaceru do domu wpadło 15 żandarmów z bronią w ręku. Szukali "bandytów", którzy rozbroili niemieckich żołnierzy koło AWF. Przetrząsnęli wszystkie mieszkania w budynku. Na szczęście Rina z matką Leokadii wróciły już po wyjściu Niemców. Po roku pobytu Riny, przyszedł właściciel sklepiku z wiadomością, że wiele osób wie, że Leokadia ukrywa Żydówkę. Leokadia ukryła Rinę na dwa tygodnie w piwnicy, a swoje mieszkanie trzymała otwarte, żeby inni lokatorzy mogli wejść w każdej chwili i przekonać się, że nikogo nie ukrywa. Później Rina wróciła do mieszkania. Ogromnie przeżyła powstanie w getcie, chciała do niego wrócić. Zostawiła tam siostrę i szwagra. Na szczęście udała sobie wytłumaczyć, że z powodu semickiego wyglądu nawet nie dojdzie do getta. Po pewnym czasie szukał jej młody człowiek, którego, spoglądając przez szpary w zasłonach okiennych, rozpoznała jako swojego szwagra. Powiedział, że uciekł z obozu w Rembertowie. Został u Leokadii przez dwa tygodnie, zaraził wszystkich świerzbem, a później został umieszczony u szwagierki Leokadii, gdzie przebywał do końca wojny. Później zjawiła się u Leokadii Majewskiej siostra Riny. Leokadia zameldowała ją u siebie, a po trzech tygodniach wynajęła dla niej samodzielny pokój. Siostrze i szwagrowi Riny załatwiła najpierw metryki u księdza Tuszyńskiego (lub Truszyńskiego) z Marymontu, a później autentyczne kenkarty w biurze, które znajdowało się na II piętrze szkoły, w której pracowała. Kenkarty i metryki zostały załatwione bezpłatnie przez życzliwych ludzi. Nie mogła wyrobić takich dokumentów dla Riny, Rina miała bardzo semicki wygląd, który by ja zdradził.
Leokadia, jej matka Anna, jej trójka dzieci i Rina przeżyli wojnę. Przeżyła też siostra Riny z mężem.