Imię: Róża (Rozalia Bianka) Nazwisko: Altenberg-Vorzimmer

Pochodziła ze Lwowa, ze spolonizowanej rodziny Altenbergów, znanych księgarzy i wydawców. Córka Hermana Altenberga i Zuzanny z Eberów, siostra Alfreda i Maurycego. Znała język niemiecki, francuski i angielski. Była jedną z pierwszych kobiet studiujących historię na Uniwersytecie Lwowskim. Należała do PPSD. W 1894 r. poślubiła dra prawa Jakuba Vorzimmera. Urodziła troje dzieci: Zofię (1896), Henryka (1898) i Tadeusza (1900). Około 1907 r. rozwiodła się, została sama z trojgiem dzieci. Jej mąż po rozwodzie wyjechał do USA. Wychowywała dzieci w duchu polskości. Żyła w nieformalnym związku z Mikołajem Hankiewiczem, ukraińskim działaczem socjalistycznym, ojcem Henryka. Synowie brali udział w I wojnie światowej. W 1924 r. synowie oficjalnie zmienili nazwisko na Wereszyccy i przyjęli chrzest. Trójka dzieci ukończyła studia. Henryk uzyskał tytuł dra filozofii, Tadeusz - inż. elektryka, a Zofia ukończyła studia malarskie w Monachium. Synowie przenieśli się do Warszawy, córka do Niemiec. Róża, z powodu kłopotów finansowych wynajęła pokój w mieszkaniu znajomej lekarki. Zamieszkała u niej wnuczka Maria Breustedt, która przyjechała z Niemiec i zaczęła naukę we Lwowie (w 1938 r. zamieszkała w Szwajcarii). W czasie wojny, Róża starała się utrzymywać kontakt ze wszystkimi członkami rodziny. Z Zofią w Warszawie, Henrykiem w oflagu w Niemczech, z Tadeuszem w obozie w Starobielsku (do marca 1940 r.), z wnuczką Marią w Szwajcarii. Latem 1941 r. zaczął we Lwowie panować głód, Niemcy niczego do miasta nie wpuszczali. Róża zamieszkała ze znajomymi w jednym pokoju z kuchnią, nikt z nich nie miał pracy. Róża wychudła bardzo i bardzo się postarzała. Finansowo pomagał jej syn Henryk przesyłając pieniądze z lagru. Jej córka Zofia postanowiła sprowadzić ją do Warszawy. Przysłała jej pieniądze. Ostatnie 6 tygodni przed wyjazdem spędziła u swojej dawnej służącej, Ewy Antoniakowej. Wtedy pierwszy raz od wojny jadła do syta. Dostała też ciepłą czapkę, wełniane skarpety, jedwabną poszewkę na jasiek, ręczniki, rękawiczki, cukier i herbatę. 8 stycznia 1942 r. wyruszyła do Warszawy. Pierwsze dwa tygodnie w Warszawie mieszkała po stronie aryjskiej u swojej synowej, Krystyny Wereszyckiej. Później weszła do getta i zamieszkała z Zofią. U córki poczuła się dobrze. Załatwiała sprawunki, sprzątała pokój, przygotowywała jarzyny na kolację09.08.1942 r. Niemcy nakazali mieszkańcom wyprowadzić się z tzw. małego getta w ciągu 24 godzin. Zofia z Różą przeprowadziły się do lepszego mieszkania na Waliców. Tydzień później, 16.08.1942 r. Zofia, podczas blokady, trafiła na Umschlaplatz. Zginęła w Treblince. Nie wiadomo co się stało z Różą, prawdopodobnie trafiła do transportu pod koniec sierpnia .