Pewnego dnia, Teresa Dobrska (później Perker)...

Pewnego dnia, Teresa Dobrska (później Perker) wracała do domu i na Mokotowskiej, w bramie, zobaczyła płaczącą malutką żydowską dziewczynkę. Wzięła ją do domu, umyła, ubrała, nakarmiła. Mała nie mówiła po polsku, znała zaledwie kilka słów po żydowsku. Teresa starała się nauczyć ją kilku polskich słów. Po tygodniu zaprowadziła dziewczynkę do sióstr na Czerniakowską, z tabliczką *Jestem Ania*. Po wojnie sprawdziła u sióstr, że wszystkie żydowskie, podrzucone dzieci przeżyły. Dziewczynka była wtedy w domu sióstr w Częstochowie. Nigdy później się nie widziały.