Wywiad USC 20546 - Jerzy Jacek Tomczak

Ojciec, Alfons, był trochę nauczycielem, trochę handlowcem. matka, Zysa z domu Mondstein (Mondsztajn), była pielęgniarką, pracowała prywatnie. Jerzym opiekowała się siostra ojca, Dorota. Zimą 1939/40 r. przyjeżdżają do Warszawy. Mieszkają na Wareckiej, później róg Nowego Światu i Al. Jerozolimskich. Do getta przeprowadzają się na Pańską. W getcie umiera na tyfus ojciec. Wiosną 1942 r. matka, w fartuchu i czepku pielęgniarskim, wyprowadza z getta Jerzego. Mieszkają na Mokotowie. Przenoszą się do Podkowy Leśnej, gdzie mieszkają już z ojczymem, Librowiczem, Żydem o typowym semickim wyglądzie, ale ochrzczonym przed wojną. Wyjeżdżają do Krakowa, ojczyma zatrzymują, udaje się go wykupić. Wracają do Warszawy w kwietniu 1943 r., mieszkają na 3 Maja, z matką z ojczymem. Po pewnym czasie znów jadą do Krakowa. Matka oddaje go do księży Michaelitów, jako sierotę, zakład wyjeżdża do Jasła. Po kilku miesiącach dostał kilkudziesięciu wrzodów na nogach, księża zaprowadzili go do lekarza. Lekarz rozpoznał w nim Żyda. Księża wsadzili go do pociągu do Krakowa, z listem w którym pisali, że skoro rozpoznano w nim Żyda - nie mogą go dłużej przechowywać. W Krakowie nie chodził po ulicy. Po wojnie, w lutym 945 r. poszedł do szkoły, do 5 klasy. Kontakty z dziećmi były trudne. Skończył studia ekonomiczne, a później historie filmu.